jiǎo jū
jiǎo shàn
jiǎo zé
jiǎo bào
jiǎo xìng
jiǎo suàn
jiǎo luàn
jiǎo guǐ
jiǎo kè
jiǎo qiáng
jiǎo fèn
jiǎo dù
jiǎo xù
jiǎo huì
jiǎo huò
jiǎo hěn
jiǎo biàn
jiǎo fú
jiǎo kàng
jiǎo chěng
jiǎo xiǎn
jiǎo chóng
jiǎo suàn
jiǎo kuài
jiǎo hǎo
jiǎo qǐ
jiǎo jié
jiǎo gǒu
jiǎo qiǎo
jiǎo dù
jiǎo lài
jiǎo nòng
jiǎo hài
jiǎo huá
jiǎo xiá
jiǎo náo
jiǎo shù
jiǎo shù
jiǎo lì
jiǎo nìng
jiǎo zhan
jiǎo jié
jiǎo xìng
jiǎo xué
jiǎo jié
jiǎo hàn
jiǎo kè
jiǎo wěi
jiǎo xīn
jiǎo tóng
jiǎo wàng
jiǎo lì
jiǎo kǒu
jiǎo shì
jiǎo jué
jiǎo héng
jiǎo quǎn
jiǎo è
jiǎo shòu
jiǎo bīn
jiǎo tóng
jiǎo zhà
jiǎo tè
jiǎo bì
jiǎo suàn
jiǎo huá
jiǎo yǒng
jiǎo jì
jiǎo jìng
jiǎo hěn
jiǎo móu
pú tóng
wén tóng
ér tóng
shēng tóng
qí tóng
yāo tóng
chéng tóng
dān tóng
jié tóng
nòng tóng
yòu tóng
bào tóng
ào tóng
qīng tóng
bào tóng
qiáo tóng
péng tóng
hái tóng
ái tóng
lè tóng
bā tóng
qí tóng
bǎng tóng
chèn tóng
gē tóng
bì tóng
ān tóng
gēng tóng
jiǎo tóng
yú tóng
xué tóng
méng tóng
xíng tóng
tóu tóng
lǎo tóng
tíng tóng
diān tóng
huáng tóng
nèi tóng
zhōng tóng
wán tóng
tiáo tóng
guàn tóng
rǎng tóng
jīn tóng
qín tóng
mí tóng
zhì tóng
yōu tóng
zhuān tóng
mǎ tóng
nǚ tóng
kuáng tóng
zhòng tóng
mán tóng
ā tóng
dào tóng
jú tóng
zǐ tóng
yín tóng
mén tóng
líng tóng
gē tóng
míng tóng
rú tóng
jiā tóng
méi tóng
niú tóng
xiāng tóng
luán tóng
huán tóng
chōng tóng
cūn tóng
zǐ tóng
gōng tóng
shān tóng
ér tóng
mù tóng
⒈ 姣美的少年。
引《诗·郑风·山有扶苏》：“不见子充，乃见狡童。”
孔颖达疏：“狡童，谓狡好之童。”
银雀山汉墓竹简《孙膑兵法·将德》：“爱之若狡童，敬之若严师，用之若土芥。”
清蒲松龄《聊斋志异·金和尚》：“不敢公然蓄歌妓；而狡童十数辈，皆慧黠能媚人。”
⒉ 《诗·郑风》有《狡童》篇，讥刺公子忽。后以“狡童”借指壮狡昏乱的国君。亦作“狡僮”。
引《史记·宋微子世家》：“﹝箕子﹞乃作《麦秀之诗》以歌咏之。其诗曰：‘麦秀渐渐兮，禾黍油油。彼狡僮兮，不与我好兮！’所谓狡童者， 紂也。”
古直《哀朝鲜》诗：“降王迎軹道，哀哉彼狡童。”
⒊ 指霸占一方的割据者。
引唐元稹《加裴度幽镇两道招抚使制》：“蔡有逆孽， 齐有狡童。”
⒋ 未成年的童仆。
引清周亮工《书影》卷一：“外无狡童，内无老婢。”
貌美而无实才的人。语出《诗经．郑风．山有扶苏》：「山有乔松，隰有游龙，不见子充，乃见狡童。」今泛称浮华少年。
狡jiǎo（形）狡猾：～计。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。