yāo jī
yāo xián
yāo zī
yāo qì
yāo fēn
yāo cǎo
yāo gǔ
yāo fēn
yāo yàn
yāo mó
yāo yāo
yāo xiōng
yāo wán
yāo guài
yāo wàng
yāo xìng
yāo pó
yāo ráo
yāo mèi
yāo niè
yāo jiù
yāo ráo
yāo diào
yāo xiáng
yāo jing
yāo jì
yāo tóng
yāo me
yāo dàn
yāo xián
yāo é
yāo jiāo
yāo shěng
yāo mèng
yāo huì
yāo nǚ
yāo fǎ
yāo ráo
yāo miào
yāo yán
yāo lì
yāo huàn
yāo shù
yāo yě
yāo huò
yāo jī
yāo mèi
yāo yàn
yāo jìn
yāo rén
yāo chī
ér tóng
luán tóng
wén tóng
mǎ tóng
xíng tóng
dān tóng
ái tóng
wán tóng
shān tóng
ān tóng
jiǎo tóng
péng tóng
qiáo tóng
ào tóng
diān tóng
zǐ tóng
yōu tóng
shēng tóng
zhòng tóng
xiāng tóng
zhōng tóng
méng tóng
pú tóng
jīn tóng
kuáng tóng
míng tóng
lǎo tóng
nòng tóng
nǚ tóng
yāo tóng
jiā tóng
zǐ tóng
mù tóng
hái tóng
ā tóng
bǎng tóng
guàn tóng
qí tóng
mí tóng
qīng tóng
mén tóng
qí tóng
yòu tóng
bì tóng
gōng tóng
bā tóng
ér tóng
nèi tóng
huán tóng
gē tóng
zhì tóng
tóu tóng
dào tóng
rǎng tóng
yín tóng
jié tóng
cūn tóng
chōng tóng
xué tóng
rú tóng
tiáo tóng
gēng tóng
líng tóng
bào tóng
mán tóng
yú tóng
gē tóng
jú tóng
qín tóng
méi tóng
lè tóng
chéng tóng
tíng tóng
chèn tóng
huáng tóng
zhuān tóng
bào tóng
niú tóng
⒈ 亦作“妖僮”。
⒉ 美少年。多指男色。
引汉仲长统《昌言·理乱》：“妖童美妾，填乎綺室。”
唐卢照邻《长安古意》诗：“妖童宝马铁连钱，娼妇盘龙金屈膝。”
明沉德符《野获编·兵部·边材》：“每出游猎，骏骑连翩。妖童执丝簧，少妇控弓弩。”
清孙鼎臣《凌丰叔哀辞》：“所至妖僮曼姬，丝竹杂进。”
⒊ 邪恶的小子。对兴兵作乱者或侵略者的蔑称。
引唐刘禹锡《平蔡州》诗之三：“妖童擢髮不足数，血污城西一抔土。”
清朱琦《狼兵收宁波失利书愤》诗：“妖童喷雾作狡獪，截江拦杀火又起。”
妖yāo(1)（名）妖怪：女～｜～魔。(2)（形）邪恶而迷惑人的：～道｜～物。(3)（形）装束奇特；作风不正派（多指女性）：～里～气｜～艳。(4)（形）〈书〉艳丽；妩媚：～娆。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。