huán tóng
rú tóng
ér tóng
bào tóng
yāo tóng
guàn tóng
mù tóng
chèn tóng
tiáo tóng
diān tóng
qín tóng
jiā tóng
nèi tóng
hái tóng
luán tóng
dào tóng
zhuān tóng
qīng tóng
ào tóng
rǎng tóng
qí tóng
tóu tóng
zhōng tóng
péng tóng
méi tóng
chéng tóng
jiǎo tóng
xué tóng
shān tóng
gē tóng
jié tóng
wán tóng
niú tóng
lè tóng
mǎ tóng
míng tóng
mí tóng
qí tóng
qiáo tóng
nǚ tóng
yōu tóng
chōng tóng
yú tóng
bì tóng
xíng tóng
shēng tóng
ā tóng
jīn tóng
ér tóng
gē tóng
cūn tóng
lǎo tóng
zǐ tóng
kuáng tóng
zǐ tóng
nòng tóng
mán tóng
bā tóng
bào tóng
ái tóng
huáng tóng
xiāng tóng
méng tóng
tíng tóng
ān tóng
gōng tóng
dān tóng
bǎng tóng
líng tóng
zhòng tóng
pú tóng
jú tóng
gēng tóng
wén tóng
yín tóng
yòu tóng
zhì tóng
mén tóng
⒈ 儿童。
引《晋书·文苑传·曹毗》：“今子少睎冥风，弱挺秀容，奇发幼龄，翰披孺童。”
南朝宋谢灵运《庐山慧远法师诔》：“十六王子，孺童先觉。”
孺rú（名）小孩子：～子｜妇～。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。