qí xíng
qí fèng
qí zhǎng
qí jūn
qí shù
qí yì
qí héng
qí shè
qí zú
qí jūn
qí lù
qí zhì
qí cóng
qí zuò
qí lóu
qí gē
qí bīng
qí yáng
qí huǒ
qí kòu
qí dǎo
qí lóng
qí yì
qí lì
qí chuī
qí zhuāng
qí chí
qí shī
qí ne
qí mò
qí fū
qí chuán
qí liè
qí jiàng
qí yú
qí yóu
qí shěng
qí chéng
qí qì
qí kuà
qí shǒu
qí jī
qí fèng
qí zhú
qí dū
qí lǘ
qí hǔ
qí bù
qí guān
qí nú
qí dòu
qí yún
qí dòu
qí zhàn
qí cáo
qí jīng
qí ài
qí cāo
qí qiáng
qí mǎ
qí zhū
qí shì
qí hè
pú chéng
fù chéng
cān shèng
bié chéng
fā chéng
zhōng chéng
yǐ chéng
qí chéng
sī chéng
guì chéng
sān shèng
xià chéng
xiāng chéng
jià chéng
tuō chéng
xuān chéng
yī shèng
dā chéng
dān chéng
zhì chéng
cǎi chéng
píng chéng
pí chéng
huàn chéng
bǐ shèng
shuài chéng
chuán chéng
wǔ chéng
bài chéng
jùn chéng
nèi chéng
cān chéng
yú chéng
chāo chéng
fù chéng
lǐ chéng
nú chéng
jiān chéng
chán chéng
pí chéng
xiǎo chéng
yù chéng
mǎ chéng
bèi chéng
gōng chéng
kě chéng
jiè chéng
tiān chéng
shàng chéng
jiā shèng
fú chéng
jiè chéng
èr chéng
jùn chéng
yù chéng
tuō chéng
chū chéng
wàn shèng
zú shèng
zhōng chéng
qiū chéng
jùn chéng
zhuǎn chéng
bài shèng
jǐng chéng
kōng chéng
guó chéng
sì chéng
zì chéng
niǎn chéng
jiǎo chéng
sōu chéng
yě shèng
bā chéng
fó chéng
chí chéng
jiào chéng
shǐ shèng
cì chéng
bǎi shèng
fén chéng
sì chéng
bāo chéng
èr chéng
dà chéng
zhēn chéng
yì chéng
jì chéng
jiā chéng
bào chéng
chuán chéng
qiáng chéng
zī chéng
piān chéng
péi chéng
wǔ chéng
hòu chéng
qiān shèng
zhú chéng
zuǒ chéng
zhào chéng
chē chéng
jǐng chéng
yī chéng
yǎng chéng
bǎo chéng
⒈ 骑马驾车。
引《吕氏春秋·不苟论》:“君将赏其本乎?赏其末乎?赏其末,则骑乘者存;赏其本,则臣闻之郤之虎。”
《史记·孙子吴起列传》:“起之为将,与士卒最下者同衣食。卧不设席,行不骑乘,亲裹赢粮,与士卒分劳苦。”
⒉ 骑马或其它动物。
引《后汉书·东夷传·三韩》:“不贵金宝锦罽,不知骑乘牛马,唯重瓔珠,以缀衣为饰,及县颈垂耳。”
南朝宋刘义庆《世说新语·赏誉》:“济去,叔送至门。 济从骑有一马,絶难乘,少能骑者。 济聊问叔:‘好骑乘不?’曰:‘亦好尔。’”
⒊ 指车马。
引晋葛洪《抱朴子·崇教》:“指摘衣服之鄙野,争骑乘之善否,论弓剑之疎密。”
宋王禹偁《三黜赋》:“去无骑乘,留无田园。”
驾驶与乘坐。
如:「骑乘机车请戴安全帽。」
骑qí(1)(动)两腿跨坐(在牲口或自行车等上面):~马|~自行车。(2)(动)兼跨两边:~缝。(3)(名)骑的马;泛指人乘坐的动物。(4)(名)骑兵;也泛指骑马的人:轻~|铁~|车~。
乘读音:chéng,shèng[ chéng ]
1. 骑,坐:乘马。乘车。乘客。乘警。
2. 趁着,就着:乘便。乘机(趁着机会)。乘势。乘兴(xìng)。因利乘便。
3. 算术中指一个数使另一个数变成若干倍:乘法。乘幂(mì)。乘数。
4. 佛教的教派或教法:大乘。小乘。上乘。下乘。
5. 姓。
[ shèng ]
1. 古代称兵车,四马一车为一乘:乘舆。千乘之国。
2. 古代称四为乘:乘矢。乘壶。“以乘韦先牛十二犒师”。
3. 中国春秋时晋国的史书称“乘”,后通称一般的史书:史乘。野乘。