tóng shǒu
tóng méng
tóng liàn
tóng láng
tóng wū
tóng tǔ
tóng yǎng
tóng nián
tóng chèn
tóng yáo
tóng gē
tóng zhēn
tóng yú
tóng jiǎo
tóng yán
tóng ruò
tóng sǒu
tóng zǐ
tóng tū
tóng nán
tóng guān
tóng hūn
tóng yáng
tóng xī
tóng lì
tóng yǔ
tóng guàn
tóng lì
tóng qiè
tóng mù
tóng qù
tóng wán
tóng shān
tóng gǔ
tóng diān
tóng niú
tóng zhì
tóng yá
tóng shēn
tóng guān
tóng shù
tóng róng
tóng cháng
tóng yáo
tóng sūn
tóng yán
tóng kū
tóng dié
tóng láng
tóng rú
tóng mù
tóng juàn
tóng ér
tóng xué
tóng xīn
tóng chǐ
tóng mǎ
tóng gōng
tóng zhuāng
tóng jī
tóng sì
tóng tóng
tóng nǚ
tóng pú
tóng miào
tóng hái
⒈ 亦作“童蓈”。形似禾苗而不结实的一种野草。
引《国语·鲁语上》“马餼不过稂莠” 三国吴韦昭注：“稂，童稂也。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
稂读音：láng稂láng（名）古书上指狼尾草。