tóng chèn
tóng niú
tóng yáng
tóng nǚ
tóng róng
tóng yǎng
tóng yǔ
tóng guān
tóng nán
tóng xī
tóng sǒu
tóng gōng
tóng yá
tóng pú
tóng yáo
tóng qù
tóng tǔ
tóng yán
tóng gē
tóng qiè
tóng chǐ
tóng tū
tóng sūn
tóng liàn
tóng lì
tóng jiǎo
tóng xué
tóng zǐ
tóng sì
tóng ruò
tóng lì
tóng shǒu
tóng yán
tóng juàn
tóng rú
tóng diān
tóng ér
tóng kū
tóng shēn
tóng yú
tóng zhì
tóng miào
tóng hūn
tóng shù
tóng wán
tóng wū
tóng láng
tóng mù
tóng zhuāng
tóng zhēn
tóng guàn
tóng cháng
tóng xīn
tóng shān
tóng yáo
tóng méng
tóng hái
tóng mù
tóng guān
tóng jī
tóng gǔ
tóng tóng
tóng láng
tóng nián
tóng dié
tóng mǎ
zhuān sūn
shén sūn
huáng sūn
zhū sūn
shù sūn
yú sūn
cí sūn
gōng sūn
rán sūn
féng sūn
zōng sūn
yáng sūn
wáng sūn
shì sūn
zhì sūn
zǔ sūn
jiā sūn
mí sūn
niè sūn
zāng sūn
yuán sūn
dì sūn
shēng sūn
mò sūn
cáo sūn
yǔ sūn
fán sūn
réng sūn
nāo sūn
yě sūn
wáng sūn
ér sūn
wén sūn
cóng sūn
tài sūn
sì sūn
yā sūn
yìn sūn
dào sūn
xiào sūn
bù sūn
ěr sūn
zǐ sūn
kūn sūn
tóng sūn
gōng sūn
mù sūn
réng sūn
chéng sūn
shì sūn
lín sūn
zhǒng sūn
chóng sūn
lóng sūn
shì sūn
xuán sūn
nǚ sūn
liáng sūn
wén sūn
tāng sūn
xì sūn
móu sūn
tóng sūn
zēng sūn
kūn sūn
lái sūn
huáng sūn
tiān sūn
āi sūn
jiǎ sūn
yóu sūn
tú sūn
dí sūn
lǐ sūn
zhǎng sūn
hú sūn
yí sūn
nòng sūn
guī sūn
biē sūn
⒈ 幼小的孙子。
引《书·吕刑》：“伯父、伯兄、仲叔、季弟、幼子、童孙，皆听朕言。”
宋范成大《四时田园杂兴》诗之三一：“童孙未解供耕织，也傍桑阴学种瓜。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
孙读音：sūn,xùn[ sūn ]1. 儿子的儿子：孙子。孙女。
2. 跟孙子同辈的亲属：外孙。侄孙（侄儿的子女）。
3. 孙子以后的各代：曾（zēng ）孙（孙子的子女）。玄孙（曾孙的子女）。子孙（儿子和孙子，泛指后代）。王孙（贵族的子孙后代）。
4. 植物再生成孳生的：孙竹（竹的枝根末端所生的竹）。
5. 姓。