tóng yǎng
tóng yán
tóng tǔ
tóng shēn
tóng xī
tóng xīn
tóng yáng
tóng qiè
tóng niú
tóng jiǎo
tóng rú
tóng shān
tóng gǔ
tóng guàn
tóng hūn
tóng jī
tóng sūn
tóng yán
tóng guān
tóng juàn
tóng zhuāng
tóng xué
tóng yá
tóng liàn
tóng yáo
tóng diān
tóng nán
tóng méng
tóng hái
tóng zhēn
tóng lì
tóng nián
tóng yáo
tóng nǚ
tóng láng
tóng ruò
tóng wán
tóng dié
tóng chèn
tóng láng
tóng yú
tóng lì
tóng mǎ
tóng gē
tóng zǐ
tóng tóng
tóng cháng
tóng wū
tóng shù
tóng pú
tóng zhì
tóng guān
tóng chǐ
tóng yǔ
tóng qù
tóng tū
tóng mù
tóng mù
tóng sì
tóng shǒu
tóng róng
tóng miào
tóng kū
tóng gōng
tóng sǒu
tóng ér
gǔ lì
mán lì
jiā lì
nèi lì
qíng lì
mò lì
zuì lì
chén lì
nú lì
cháng lì
fù lì
qiàn lì
è lì
péi lì
yú lì
cǎo lì
dí lì
pú lì
yōu lì
kǎi lì
fēn lì
liú lì
zào lì
yú lì
hàn lì
zuǒ lì
jiàn lì
bīng lì
tóng lì
sī lì
chéng lì
zōu lì
mǐn lì
mén lì
qiān lì
háng lì
zuì lì
jīn lì
mín lì
méng lì
yōng lì
xī lì
zhí lì
shǒu lì
nǚ lì
sī lì
liáo lì
gē lì
wǔ lì
xíng lì
shù lì
chǔ lì
wài lì
sàn lì
fú lì
tóng lì
zú lì
biān lì
jiù lì
yōng lì
gǔ lì
qín lì
bǎi lì
mǐn lì
méng lì
méng lì
suǒ lì
pí lì
hù lì
tái lì
pèi lì
guǐ lì
⒈ 亦作“童隷”。犹童仆。
引《后汉书·樊宏传》：“其营理产业，物无所弃；课役童隷，各得其宜。”
南朝宋刘义庆《世说新语·豪爽》：“桓石虔，司空豁之长庶也。小字镇恶，年十七八，未被举，而童隷已呼为‘镇恶郎’。”
隷，一本作“隶”。 明方孝孺《宗仪》之二：“有士者之子孙不能修身篤行而屈为童隷。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
隶读音：lì隶lì(1)（名）附属：～属。(2)（名）旧社会里地位低下被奴役的人：奴～｜仆～。(3)（名）衙役：皂～｜～卒。(4)（名）汉字形体的一种：～书｜～体｜汉～。