yú làn
yú juàn
yú gǔ
yú nuò
yú yí
yú guǎn
yú kǔn
yú báo
yú yī
yú tún
yú pǔ
yú fù
yú yín
yú wū
yú jiàn
yú zhì
yú shèn
yú xiào
yú yán
yú bì
yú kuǎn
yú shī
yú chōng
yú méng
yú gǔ
yú nán
yú wèi
yú jìn
yú lǔ
yú xīn
yú hān
yú zhǔ
yú wán
yú chán
yú chǔn
yú àn
yú méng
yú ǎo
yú zhōng
yú rén
yú róu
yú gōng
yú gǔ
yú sǒu
yú biǎn
yú zhuàng
yú jiǎo
yú hāng
yú yǒng
yú nòng
yú liè
yú huái
yú dàn
yú dùn
yú lǎo
yú wǎng
yú cè
yú luàn
yú duǎn
yú lǜ
yú jiàn
yú chǔn
yú xìng
yú què
yú lóng
yú zhī
yú bào
yú kuáng
yú bǐ
yú mí
yú měng
yú sè
yú fán
yú huò
yú yōng
yú sù
yú duò
yú hàn
yú chéng
yú mào
yú xī
yú zhuó
yú bèn
yú dòng
yú lǔ
yú chī
yú méng
yú lòu
yú xiǔ
yú qíng
yú xián
yú zhuō
yú àn
yú mèi
yú gàn
yú guǎng
yú rú
yú mào
yú zéi
yú gù
yú míng
yú kuì
yú jiān
yú nú
yú qiǎn
yú yōng
yú zhí
yú fū
yú yě
yú sú
yú dùn
yú chōng
yú kěn
yú ruò
yú àn
chì zhōng
bāo zhōng
jǐn zhōng
jīng zhōng
xiào zhōng
jìn zhōng
pò zhōng
yú zhōng
quán zhōng
shū zhōng
zī zhōng
jié zhōng
sǐ zhōng
gū zhōng
yí zhōng
wén zhōng
chéng zhōng
jīng zhōng
gòng zhōng
kè zhōng
lòu zhōng
lián zhōng
nà zhōng
xià zhōng
huáng zhōng
kuān zhōng
gōng zhōng
yóu zhōng
qīng zhōng
jiào zhōng
kè zhōng
⒈ 愚戆的忠心。
引《战国策·赵策二》：“今奉阳君捐馆舍，大王乃今然后得与士民相亲，臣故敢献其愚，效愚忠。”
唐韩愈《潮州刺史谢上表》：“陛下哀臣愚忠，恕臣狂直，谓臣言虽可罪，心亦无他。”
宋陆游《舟中作》诗：“惟有愚忠穷未替，尚餘一念在元元。”
欧阳予倩《忠王李秀成》第三幕：“臣只有一片愚忠，鞠躬尽瘁。”
⒉ 谓昧于事理的忠心。
引《管子·七臣七主》：“愚臣深罪厚罚以为行，重赋歛、多兑道以为上，使身见憎而主受其谤，故记称之曰：愚忠谗贼，此之谓也。”
《史记·酷吏列传》：“狄山曰：‘臣固愚忠，若御史大夫汤（张汤 ）乃诈忠。’”
续范亭《感言》：“实在告诉你们吧，现在大奸卖国的秦桧虽有，再不会有多少愚忠误国的岳武穆了！”
愚憨刚直的忠心，多为臣子尽忠的谦词。
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
忠读音：zhōng忠zhōng（形）尽心竭力；忠诚：～臣｜～良｜～烈｜～仆｜～顺｜～孝｜～信｜～言｜～勇｜～直。