yú qíng
yú lòu
yú mèi
yú fán
yú shèn
yú zéi
yú hāng
yú méng
yú kuǎn
yú àn
yú yōng
yú biǎn
yú bèn
yú lǜ
yú chǔn
yú yí
yú àn
yú gǔ
yú chōng
yú jìn
yú ruò
yú zhí
yú jiàn
yú chǔn
yú kǔn
yú chán
yú duǎn
yú àn
yú chōng
yú juàn
yú kěn
yú zhuó
yú huái
yú gǔ
yú gōng
yú shī
yú dàn
yú lǎo
yú róu
yú lóng
yú duò
yú nú
yú chī
yú yǒng
yú kuáng
yú yín
yú dùn
yú měng
yú mào
yú míng
yú zhǔ
yú dòng
yú gǔ
yú wǎng
yú nuò
yú sù
yú bì
yú lǔ
yú dùn
yú bǐ
yú hān
yú yě
yú lǔ
yú zhuàng
yú wū
yú xián
yú sè
yú guǎn
yú pǔ
yú nòng
yú sǒu
yú zhī
yú wán
yú xiǔ
yú guǎng
yú gàn
yú méng
yú jiàn
yú yī
yú qiǎn
yú yán
yú jiǎo
yú tún
yú zhì
yú ǎo
yú luàn
yú gù
yú làn
yú hàn
yú fù
yú báo
yú xī
yú sú
yú zhuō
yú què
yú xīn
yú kuì
yú fū
yú xìng
yú huò
yú rén
yú liè
yú nán
yú méng
yú wèi
yú yōng
yú jiān
yú bào
yú mào
yú chéng
yú cè
yú rú
yú zhōng
yú xiào
yú mí
⒈ 愚钝而昧于事理。多用于自谦。
引《后汉书·吴良传》：“敢秉愚瞽，犯冒严禁。”
《陈书·周弘正传》：“是以敢布腹心，肆其愚瞽。”
《隋书·房彦谦传》：“忝蒙眷遇，輒写微诚，野人愚瞽，不知忌讳。”
⒉ 愚昧的人。
引明刘基《卖柑者言》：“将以实籩豆、奉祭祀、供宾客乎，将衒外以惑愚瞽也？”
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
瞽读音：gǔ瞽gǔ(1)〈书〉(2)瞎眼。(3)没有识别的。(4)古代乐师。