biān niú
biān dū
biān zhé
biān shào
biān tuō
biān gàng
biān dēng
biān xíng
biān shí
biān jiàn
biān shāo
biān cǎo
biān mǐ
biān zhuó
biān chī
biān dèng
biān zi
biān shāo
biān gǔ
biān bì
biān yuē
biān zhe
biān fá
biān shēng
biān sī
biān shā
biān shāo
biān pào
biān jī
biān shāo
biān zé
biān xuē
biān miàn
biān xuè
biān chuí
biān tǒng
biān jǐng
biān jiǎn
biān hén
biān shī
biān tà
biān chuí
biān jié
biān bào
biān dèng
biān pū
biān chuí
biān jiǎn
biān bèi
biān chǐ
biān fù
biān pèi
biān zhuā
biān pú
biān chǔ
biān mù
biān pǔ
biān xíng
biān cè
biān bì
biān qū
biān dí
biān chì
biān chì
biān yǐng
biān zhàng
biān pǐ
biān bǎn
biān biāo
biān niǔ
biān hū
biān jiǎn
biān máo
biān fǔ
biān lì
biān mào
biān sǔn
biān chūn
biān jiā
biān lè
biān dǎ
⒈ 马鞭和弓。
引《左传·僖公二十三年》:“若不获命,其左执鞭弭,右属櫜鞬,以与君周旋。”
杜预注:“弭,弓末无缘者。”
唐刘禹锡《酬太原狄尚书见寄》:“幽并侠少趋鞭弭, 燕赵佳人奉管絃。”
明张煌言《答延平世子经书》:“昨知肇基东土,正拟躬执鞭弭,稍効驰驱。”
⒉ 借指戎马生活。
引清顾炎武《哭顾推官》诗:“崎嶇鞭弭间,周旋仅一岁。”
清孔尚任《桃花扇·截矶》:“适从武昌回署,整顿兵马,愿从鞭弭。”
鞭biān(1)(名)鞭子;赶牲口的用具:皮~。(2)(名)古代的一种兵器;用铁做成;有节:钢~|竹节~。(3)(名)成串的爆竹:~炮。(4)(动)鞭打:~马。
弭读音:mǐ弭mǐ(1)(动)〈书〉平息;消灭:~患|~战。(2)(Mǐ)姓。