biān fá
biān zé
biān pǐ
biān shāo
biān pú
biān biāo
biān niú
biān zhuā
biān lè
biān miàn
biān shāo
biān lì
biān dèng
biān fǔ
biān máo
biān tuō
biān gǔ
biān chì
biān tà
biān dèng
biān qū
biān zhé
biān chǔ
biān cǎo
biān hén
biān zi
biān cè
biān jiǎn
biān dū
biān zhàng
biān bèi
biān chuí
biān sī
biān shí
biān niǔ
biān jiǎn
biān xíng
biān fù
biān xuē
biān shào
biān dí
biān zhuó
biān shēng
biān jiàn
biān bào
biān jiǎn
biān dēng
biān gàng
biān shī
biān pǔ
biān bì
biān pū
biān jī
biān yǐng
biān bǎn
biān bì
biān tǒng
biān mù
biān shāo
biān chuí
biān mào
biān sǔn
biān chuí
biān dǎ
biān hū
biān chǐ
biān chì
biān xuè
biān yuē
biān pào
biān shā
biān shāo
biān pèi
biān jié
biān chūn
biān jǐng
biān xíng
biān mǐ
biān jiā
biān chī
biān zhe
⒈ 用鞭抽打。
引唐元稹《告畬三阳神文》:“乃劝州人,大课芟銍。人人自利,若受鞭抶。”
宋梅尧臣《书窜》诗:“遂倾西蜀巧,日夜急鞭抶。”
明唐顺之《条陈蓟镇练兵事宜》:“其不用命者,纵不能尽如临阵之刑,而军令所谓鞭抶、贯耳等类,许将官督操,亦时一行之以示威。”
鞭biān(1)(名)鞭子;赶牲口的用具:皮~。(2)(名)古代的一种兵器;用铁做成;有节:钢~|竹节~。(3)(名)成串的爆竹:~炮。(4)(动)鞭打:~马。
抶读音:chì抶chì(动)〈文〉用竹板或鞭子打人。