biān chǔ
biān zi
biān biāo
biān pǐ
biān tǒng
biān tà
biān pū
biān cǎo
biān shī
biān shāo
biān shāo
biān chī
biān zhé
biān bèi
biān gǔ
biān pào
biān dí
biān shí
biān fǔ
biān dèng
biān zhe
biān dǎ
biān mù
biān qū
biān jiàn
biān niǔ
biān bì
biān chuí
biān tuō
biān gàng
biān pǔ
biān jiǎn
biān niú
biān bǎn
biān chì
biān chūn
biān hū
biān dèng
biān dū
biān zhuó
biān mào
biān chǐ
biān zhàng
biān shāo
biān shēng
biān jī
biān miàn
biān jiā
biān hén
biān jiǎn
biān yǐng
biān shāo
biān fá
biān xíng
biān chuí
biān sī
biān fù
biān jǐng
biān zhuā
biān bào
biān jié
biān bì
biān jiǎn
biān pèi
biān xuē
biān sǔn
biān yuē
biān dēng
biān cè
biān xíng
biān chuí
biān shā
biān zé
biān xuè
biān lì
biān mǐ
biān shào
biān máo
biān pú
biān lè
biān chì
lú sǔn
bān sǔn
bèng sǔn
kǔ sǔn
ní sǔn
zhú sǔn
chá sǔn
yīng sǔn
biān sǔn
biān sǔn
bīng sǔn
yù sǔn
mǔ sǔn
zōng sǔn
biān sǔn
xiān sǔn
dān sǔn
àn sǔn
huáng sǔn
jiāo sǔn
huái sǔn
wǎn sǔn
lán sǔn
jiàn sǔn
zōng sǔn
shí sǔn
dí sǔn
xuě sǔn
chǔ sǔn
xiào sǔn
bāo sǔn
dòng sǔn
fú sǔn
tuò sǔn
jiē sǔn
guò sǔn
jiàn sǔn
hán sǔn
qǐ sǔn
chūn sǔn
miè sǔn
shū sǔn
zǐ sǔn
cuò sǔn
dòu sǔn
míng sǔn
⒈ 亦作“鞭笋”。竹子地下茎上横生的芽。见“鞭笋”。
引宋黄庭坚《谢人惠猫儿头笋》诗:“长沙一月煨鞭笋, 鸚鵡洲前人未知。”
宋范成大《春日田园杂兴》诗之二:“舍后荒畦犹緑秀,邻家鞭笋过墙来。”
明李时珍《本草纲目·菜二·竹笋》:“土人于竹根行鞭时掘取嫩者,谓之鞭笋。”
鞭biān(1)(名)鞭子;赶牲口的用具:皮~。(2)(名)古代的一种兵器;用铁做成;有节:钢~|竹节~。(3)(名)成串的爆竹:~炮。(4)(动)鞭打:~马。
笋读音:sǔn笋sǔn(名)竹的嫩芽。