dān dǐng
liè dǐng
qiān dǐng
rán dǐng
hú dǐng
yí dǐng
sī dǐng
wén dǐng
zhé dǐng
xiǎng dǐng
guī dǐng
rèn dǐng
pò dǐng
cuàn dǐng
shén dǐng
liáng dǐng
jiǔ dǐng
qiān dǐng
dìng dǐng
hū dǐng
yán dǐng
ná dǐng
kǒng dǐng
rǎn dǐng
xǐ dǐng
pán dǐng
shì dǐng
yù dǐng
xīn dǐng
fāng dǐng
xià dǐng
zhōu dǐng
kuī dǐng
zhí dǐng
xíng dǐng
chán dǐng
fù dǐng
shèng dǐng
míng dǐng
wèn dǐng
kuāng dǐng
fù dǐng
xià dǐng
yàn dǐng
jìn dǐng
fén dǐng
xuān dǐng
yīn dǐng
hàn dǐng
chán dǐng
fēn dǐng
wèi dǐng
bǔ dǐng
chán dǐng
yīn dǐng
zhuàn dǐng
hé dǐng
jīn dǐng
shì dǐng
lá dǐng
lú dǐng
páo dǐng
fèi dǐng
diàn dǐng
chóng dǐng
xiū dǐng
shí dǐng
hè dǐng
huái dǐng
wǔ dǐng
péi dǐng
shāng dǐng
wáng dǐng
zhōng dǐng
sān dǐng
bǎo dǐng
gào dǐng
zhēn dǐng
lóng dǐng
yào dǐng
guān dǐng
wèi dǐng
yú dǐng
gāng dǐng
tái dǐng
xuán dǐng
chán dǐng
láo dǐng
huáng dǐng
hóng dǐng
tiáo dǐng
wǎ dǐng
niú dǐng
gān dǐng
chēng dǐng
yuán dǐng
qiè dǐng
gàn dǐng
刻姓名于其上的鼎。为使流传长远。
晋葛洪《抱朴子·逸民》：“夫仕也者，欲以为名邪？则修毫可以洩愤懣，篇章可以寄姓字，何假乎良史，何烦乎鑱鼎哉！”
镵chán(1)（名）古代一种柄长而弯曲的掘土工具。 (2)（动）〈文〉刺；扎：～云（刺入云天；形容高）。
鼎读音：dǐng鼎dǐng(1)（名）古代煮东西用的器物；三足两耳：钟～。(2)（副）正当、 正在：～盛。