kǒng miào
kǒng fù
kǒng qiào
kǒng mù
kǒng jiān
kǒng zhāo
kǒng mén
kǒng kǒu
kǒng miào
kǒng mèng
kǒng zhào
kǒng shí
kǒng lǎo
kǒng zǐ
kǒng gōng
kǒng róng
kǒng shèng
kǒng bì
kǒng hào
kǒng jiā
kǒng zuǒ
kǒng fǔ
kǒng xì
kǒng niǎo
kǒng dān
kǒng mào
kǒng táng
kǒng xié
kǒng zhāng
kǒng jiǎ
kǒng cuì
kǒng wēi
kǒng qún
kǒng jí
kǒng jiù
kǒng jué
kǒng xíng
kǒng lín
kǒng zāng
kǒng yàn
kǒng jí
kǒng jí
kǒng gài
kǒng yáng
kǒng xuān
kǒng jiē
kǒng jìng
kǒng xià
kǒng huái
kǒng wéi
kǒng què
kǒng lì
kǒng yán
kǒng jiào
kǒng mò
kǒng yóu
kǒng zhí
kǒng shì
kǒng rèn
kǒng míng
kǒng qiáo
kǒng yǎn
kǒng zēng
kǒng jiāo
kǒng zhāng
kǒng jiē
kǒng dào
kǒng yīn
kǒng xiū
kǒng xí
kǒng shuò
kǒng dé
kǒng shū
kǒng xiōng
kǒng guī
kǒng dǐng
kǒng xiū
kǒng yàn
kǒng zhèng
kǒng jī
kǒng yuē
kǒng wǔ
kǒng luán
kǒng chì
kǒng yáo
kǒng duō
kǒng wǔ
kǒng dòng
kǒng láo
kǒng fù
kǒng xué
kǒng zhōu
kǒng cuì
kǒng hú
kǒng fāng
kǒng rén
kǒng zūn
kǒng yè
liè dǐng
shí dǐng
yí dǐng
hú dǐng
xíng dǐng
wèi dǐng
xuān dǐng
jīn dǐng
fāng dǐng
lú dǐng
lóng dǐng
wèn dǐng
yīn dǐng
qiān dǐng
xǐ dǐng
qiè dǐng
niú dǐng
hé dǐng
huái dǐng
xiǎng dǐng
hū dǐng
sī dǐng
diàn dǐng
pán dǐng
pò dǐng
gào dǐng
bǔ dǐng
xīn dǐng
shì dǐng
jìn dǐng
zhēn dǐng
chēng dǐng
chán dǐng
lá dǐng
chán dǐng
gān dǐng
kuī dǐng
cuàn dǐng
péi dǐng
chán dǐng
wèi dǐng
rèn dǐng
xià dǐng
xuán dǐng
sān dǐng
fù dǐng
guān dǐng
shì dǐng
yú dǐng
yuán dǐng
dìng dǐng
yīn dǐng
dān dǐng
ná dǐng
qiān dǐng
rǎn dǐng
jiǔ dǐng
bǎo dǐng
zhé dǐng
kǒng dǐng
hóng dǐng
zhí dǐng
chán dǐng
zhōu dǐng
yàn dǐng
liáng dǐng
yào dǐng
shèng dǐng
zhuàn dǐng
huáng dǐng
wén dǐng
guī dǐng
gàn dǐng
tái dǐng
míng dǐng
xiū dǐng
fēn dǐng
fù dǐng
páo dǐng
shén dǐng
rán dǐng
zhōng dǐng
láo dǐng
shāng dǐng
hàn dǐng
fèi dǐng
yù dǐng
wǎ dǐng
yán dǐng
wáng dǐng
hè dǐng
fén dǐng
tiáo dǐng
xià dǐng
gāng dǐng
kuāng dǐng
wǔ dǐng
chóng dǐng
⒈ 正考父庙之鼎。 正考父系孔子先祖。
引《左传·昭公七年》:“及正考父佐戴、武、宣,三命兹益共,故其鼎铭云:‘一命而僂,再命而傴,三命而俯。循墙而走,亦莫余敢侮。饘於是,鬻於是,以餬余口。’其共也如是。”
杜预注:“考父庙之鼎。”
唐李商隐《韩碑》诗:“汤盘孔鼎有述作,今无其器存其辞。”
宋欧阳修《集古录目序》:“汤盘, 孔鼎, 岐阳之鼓, 岱山、邹邑、会稽之刻石……皆三代以来至宝,怪奇伟丽、工妙可喜之物。”
孔kǒng(1)(名)洞;窟窿;眼儿:鼻~|毛~|这座石桥有七个~。(2)〈方〉量词;用于窑洞:一~土窑。(3)(Kǒnɡ)姓。
鼎读音:dǐng鼎dǐng(1)(名)古代煮东西用的器物;三足两耳:钟~。(2)(副)正当、 正在:~盛。