qiè dǐng
lá dǐng
yí dǐng
shèng dǐng
tiáo dǐng
qiān dǐng
huái dǐng
chán dǐng
péi dǐng
gào dǐng
yīn dǐng
xǐ dǐng
jìn dǐng
hū dǐng
dān dǐng
yàn dǐng
guān dǐng
chán dǐng
zhōng dǐng
rán dǐng
sī dǐng
shì dǐng
zhēn dǐng
hóng dǐng
cuàn dǐng
kuī dǐng
guī dǐng
láo dǐng
fèi dǐng
wèn dǐng
hé dǐng
qiān dǐng
liè dǐng
wǔ dǐng
wén dǐng
shí dǐng
yuán dǐng
diàn dǐng
shén dǐng
xià dǐng
chēng dǐng
hè dǐng
yīn dǐng
fāng dǐng
pán dǐng
fēn dǐng
sān dǐng
kuāng dǐng
dìng dǐng
lóng dǐng
yú dǐng
zhí dǐng
yào dǐng
hàn dǐng
bǔ dǐng
xīn dǐng
fù dǐng
chóng dǐng
zhé dǐng
gāng dǐng
rèn dǐng
páo dǐng
pò dǐng
chán dǐng
rǎn dǐng
shì dǐng
bǎo dǐng
jiǔ dǐng
gān dǐng
míng dǐng
fù dǐng
ná dǐng
xíng dǐng
wèi dǐng
wǎ dǐng
xià dǐng
wèi dǐng
chán dǐng
jīn dǐng
zhōu dǐng
niú dǐng
xuān dǐng
shāng dǐng
xuán dǐng
huáng dǐng
yù dǐng
liáng dǐng
xiǎng dǐng
lú dǐng
xiū dǐng
kǒng dǐng
hú dǐng
wáng dǐng
tái dǐng
fén dǐng
zhuàn dǐng
gàn dǐng
yán dǐng
⒈ 因以“庖鼎”喻贤臣。
引《韩非子·难言》：“上古有汤，至圣也； 伊尹，至智也。夫至智説至圣，然且七十説而不受，身执鼎俎，为庖宰，昵近习亲，而汤乃仅知其贤而用之。”
《宋书·前废帝纪》：“每结梦庖鼎，瞻言板筑。”
传说伊尹为劝说商汤，亲自带著烹调器担任厨子，以求亲近。见《韩非子．难言》。后比喻为贤臣。
庖páo(1)（名）〈书〉厨房：～厨。(2)（名）〈书〉厨师：名～（有名的厨师）｜～厨。
鼎读音：dǐng鼎dǐng(1)（名）古代煮东西用的器物；三足两耳：钟～。(2)（副）正当、 正在：～盛。