fǎn teng
tāo téng
méng téng
bǎo téng
méng téng
jué téng
zhē teng
xiān téng
pǎo téng
bò téng
líng téng
juàn téng
pēng téng
chì téng
cuān téng
yīng téng
qí téng
pèi téng
shēng téng
qiāo téng
fēi téng
zhēng téng
fèi téng
zhí téng
hōng téng
biāo téng
chāo téng
fǎn téng
hǒng téng
guì téng
dǎo teng
chuī téng
qiāo téng
rè téng
bēng téng
qiào téng
bō téng
dǎo teng
léi téng
pào téng
zhì téng
kuà téng
qiān téng
bào téng
chí téng
yún téng
fēn téng
zhī téng
bēn téng
diāo téng
xiān téng
qiān téng
hūn téng
tú téng
lóng téng
pēn téng
fēi téng
xiāng téng
xuàn téng
méng téng
qiáo téng
pū tēng
hōng téng
fú téng
qìng téng
nào teng
bēn téng
zhuǎn téng
chōng téng
gē téng
měng téng
huān téng
xuān teng
pù téng
dǎo téng
xiāo téng
zú téng
dáo téng
huān téng
xuān téng
tī téng
⒈ 驰骋。谓施展才能。
引清沉大成《＜高密宫守坡诗集＞序》：“吾友斯其人哉，可以拔棘自成一队，继渔洋而驤腾南北矣。”
飞越奔驰，奋起前进。也作「腾骧」。
骧xiāng马抬着头快跑。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。