qiān qī
qiān pū
qiān sǔn
qiān wū
qiān fù
qiān shù
qiān wǔ
qiān qiān
qiān xiáng
qiān téng
qiān duǎn
qiān xiāng
qiān fēi
qiān tuán
qiān zhù
qiān bēng
qiān dàng
qiān qiáng
qiān jǔ
qiān è
qiān wū
qiān hé
qiān yuè
qiān yī
qiān lín
pǎo téng
yún téng
xiān téng
rè téng
fǎn teng
lóng téng
dáo téng
méng téng
tú téng
chōng téng
dǎo téng
huān téng
zú téng
fēi téng
chì téng
qiān téng
qí téng
bō téng
qiào téng
hōng téng
huān téng
pù téng
bēng téng
hūn téng
juàn téng
qìng téng
fēn téng
chí téng
líng téng
gē téng
zhí téng
qiāo téng
měng téng
bǎo téng
nào teng
zhuǎn téng
pào téng
tāo téng
pū tēng
qiáo téng
xuān téng
pèi téng
méng téng
fǎn téng
yīng téng
diāo téng
shēng téng
hōng téng
chuī téng
zhēng téng
zhē teng
jué téng
kuà téng
xiāng téng
xiāo téng
dǎo teng
léi téng
qiān téng
xuān teng
guì téng
méng téng
fú téng
pēn téng
fēi téng
xiān téng
xuàn téng
zhī téng
bēn téng
fèi téng
tī téng
zhì téng
cuān téng
pēng téng
bēn téng
qiāo téng
bào téng
biāo téng
hǒng téng
chāo téng
bò téng
dǎo teng
⒈ 犹飞腾。騫，通“鶱”。
引唐杜甫《赠特进汝阳王二十韵》：“笔飞鸞耸立，章罢凤騫腾。”
元揭傒斯《天华万寿宫碑》：“乍蜿蜒而回伏兮，忽騫腾而轩翥。”
明徐弘祖《徐霞客游记·游九鲤湖日记》：“其南一峯特耸，摩云插天，势欲騫腾。问之，即江郎山也。”
清李斗《扬州画舫录·小秦淮录》：“天心墩在河东岸，绵亘数十丈，高与城齐，深籐密菁，岩鶻騫腾。”
⒉ 谓地位上升。
引唐卢纶《早春游樊川野居却寄李端校书兼呈崔峒补阙司空曙主簿耿湋拾遗》诗：“颯然成一叟，谁更慕騫腾。”
宋秦观《中书侍郎挽词》之一：“迁謫生华髮，騫腾上紫微。”
明唐顺之《癸卯送仲弟正之赴试》诗：“此去騫腾非所羡，期无温饱负平生。”
飞腾、飞跃。唐．李子卿〈驾幸九成宫赋〉：「翻然而八骏骞腾，霍濩而六龙奔逸。」后多以比喻仕途腾达。唐．杜甫〈赠崔十三评事公辅〉诗：「骞腾坐可致，九万起于斯。」
骞qiān(1)〈书〉(2)（动）高举；飞腾。(3)同“搴”。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。