huān téng
chōng téng
xiān téng
měng téng
hūn téng
juàn téng
hǒng téng
fú téng
xuān teng
jué téng
lóng téng
shēng téng
pū tēng
qí téng
fèi téng
méng téng
xuān téng
pēng téng
zhēng téng
hōng téng
xuàn téng
méng téng
fēi téng
fēn téng
zhí téng
huān téng
zhì téng
bào téng
tī téng
fǎn teng
fǎn téng
bēng téng
dǎo téng
diāo téng
tāo téng
qiāo téng
nào teng
qiào téng
xiān téng
pēn téng
zhē teng
biāo téng
qiáo téng
pǎo téng
xiāo téng
hōng téng
chāo téng
zú téng
bēn téng
cuān téng
bò téng
fēi téng
pèi téng
yīng téng
guì téng
xiāng téng
dǎo teng
bēn téng
bǎo téng
yún téng
méng téng
pù téng
zhuǎn téng
bō téng
dǎo teng
qìng téng
pào téng
kuà téng
zhī téng
tú téng
gē téng
chí téng
chuī téng
líng téng
qiāo téng
dáo téng
qiān téng
qiān téng
léi téng
chì téng
rè téng
⒈ 翻动跳跃。
引明谢肇淛《五杂俎·物部一》：“物之猛者，不能相下。如龙潜水中，以虎头投之，则必惊怒簸腾，淘出之，乃已。”
1. 〔簸箕〕①扬糠除秽、清理垃圾的器具，用竹篾、柳条或铁皮制成，三面有边沿，一面敞口；②簸箕形的指纹（“箕”均读轻声）。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。