qìng téng
qiáo téng
fú téng
hōng téng
dáo téng
xiān téng
chì téng
xiāng téng
fǎn teng
fēn téng
zhì téng
yún téng
qiào téng
huān téng
bēn téng
xiān téng
zhēng téng
qí téng
léi téng
fèi téng
fēi téng
qiāo téng
zhuǎn téng
xiāo téng
dǎo teng
qiān téng
bō téng
méng téng
chí téng
biāo téng
lóng téng
chōng téng
zhē teng
tú téng
chuī téng
kuà téng
bēng téng
bǎo téng
zhī téng
pēn téng
diāo téng
chāo téng
qiāo téng
tāo téng
hōng téng
nào teng
bò téng
pèi téng
yīng téng
gē téng
xuān teng
hǒng téng
dǎo téng
juàn téng
hūn téng
fǎn téng
guì téng
shēng téng
qiān téng
pū tēng
zhí téng
bào téng
méng téng
dǎo teng
bēn téng
huān téng
xuàn téng
líng téng
pù téng
jué téng
měng téng
pēng téng
rè téng
pǎo téng
tī téng
xuān téng
pào téng
zú téng
méng téng
fēi téng
cuān téng
⒈ 谓高山崩塌，江河沸腾。形容动乱。
引语本《诗·小雅·十月之交》：“百川沸腾，山冢崒崩。”
宋俞文豹《吹剑录外集》：“圣朝追古重学崇儒，无言不酬，有諫斯纳，虽大崒腾如崇观间，贼京（蔡京 ）钳天下，屏气不得吐，而邓肃进诗讽諫花石， 京欲罪之，上嘉其意。”
1. 山峰高耸险峻：“崒岩断岸。”
2. 山顶。
3. 突兀。又指高超，出类拔萃。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。