xióng rú
hóng rú
wěn rú
jiān rú
hóng rú
kēng rú
shì rú
jiù rú
jiàn rú
yú rú
pǔ rú
sù rú
shèng rú
yīng rú
chún rú
hán rú
lǔ rú
lǐ rú
kù rú
qǔ rú
yuān rú
wěi rú
wài rú
suān rú
fǔ rú
sú rú
shēng rú
luó rú
hóng rú
lǎo rú
shī rú
sù rú
pì rú
mào rú
qú rú
hòu rú
dà rú
yú rú
lóu rú
pì rú
dào rú
kuí rú
qú rú
bà rú
zhū rú
kēng rú
lǐ rú
hóng rú
pín rú
chún rú
jùn rú
lòu rú
zhū rú
shuò rú
jù rú
bā rú
qiǎn rú
mào rú
wén rú
sān rú
mào rú
dào rú
yǎ rú
yōng rú
sòng rú
zōu rú
jù rú
míng rú
bǐ rú
quǎn rú
guī rú
shù rú
犬儒quǎnrú
(1) 原指古希腊抱有玩世不hAo86.恭思想的一派哲学家，后来泛指玩世不恭的人，尤指知识分子
英cynic⒈ 原指古希腊犬儒学派的哲学家。他们提出绝对的个人精神自由，轻视一切社会虚套、习俗和文化规范，过着禁欲的简陋生活，被当时人讥为穷犬，故称。后亦泛指具有这些特点的人。
引章炳麟《＜无政府主义＞序》：“若能循齐物之眇义，任夔蚿之各适，一人百族，势不相侵，井上食李之夫，犬儒裸形之学，旷絶人间。”
鲁迅《而已集·小杂感》：“蜜蜂的刺，一用即丧失了它自己的生命；犬儒的刺，一用则苟延了他自己的生命。”
1.狗：猎犬。警犬。犬马之劳。犬牙交错。犬子（谦辞，对人称自己的儿子）。桀犬吠尧（喻走狗一心为主子效劳）。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。