chún quán
chún xī
chún shú
chún pǔ
chún mì
chún páng
chún zhǒng
chún jìng
chún gōu
chún yì
chún chéng
chún jìng
chún jīn
chún mián
chún míng
chún máng
chún huà
chún cuì
chún rú
chún dǔ
chún liáng
chún yīn
chún dé
chún zhēn
chún xī
chún bái
chún jiǎn
chún zhèng
chún hé
chún lì
chún chén
chún yī
chún zhēn
chún yǎ
chún shù
chún xiào
chún yīn
chún zhì
chún rén
chún sù
chún jǐn
chún qì
chún rán
chún shū
chún rú
chún qíng
chún jié
chún yáng
chún lì
chún yī
chún gù
chún zhì
chún gōu
chún shǔ
chún jūn
chún shàn
chún hú
chún chún
chún lì
chún què
chún mào
chún jié
chún fú
chún měi
chún fēng
chún sè
chún què
chún gǔ
chún bèi
chún zhì
chún gāng
chún yī
chún dù
chún yín
chún shí
chún xíng
chún ài
chún zhì
chún sǔn
chún hòu
hóng rú
lǔ rú
yōng rú
zōu rú
chún rú
yú rú
zhū rú
quǎn rú
hòu rú
wěi rú
suān rú
kēng rú
qú rú
mào rú
luó rú
sù rú
kù rú
sòng rú
pì rú
lǎo rú
jùn rú
mào rú
lòu rú
bà rú
chún rú
sù rú
yǎ rú
zhū rú
yú rú
yuān rú
fǔ rú
jiān rú
shuò rú
pín rú
wén rú
hán rú
bǐ rú
jù rú
qú rú
lǐ rú
hóng rú
míng rú
wài rú
qiǎn rú
hóng rú
wěn rú
dào rú
qǔ rú
jiù rú
kuí rú
jiàn rú
mào rú
sú rú
xióng rú
yīng rú
dào rú
lǐ rú
guī rú
dà rú
shù rú
pǔ rú
shēng rú
shì rú
jù rú
bā rú
sān rú
lóu rú
shèng rú
hóng rú
kēng rú
shī rú
pì rú
⒈ 纯粹的儒者。
引《汉书·叙传下》：“讜言访对，为世纯儒。”
《后汉书·郑玄传》：“至於经传洽孰，称为纯儒， 齐鲁间宗之。”
《北齐书·儒林传·马敬德》：“乃诣州求举秀才，举秀才例取文士，州将以其纯儒，无意推荐。”
明何景明《石矶赋》：“扬纯儒之素言，究圣哲之元德。”
纯chún(1)（形）单一不含杂质的：～金。(2)（形）纯粹：单～。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。