fán shí
fán yōng
fán liáo
fán kū
fán mǎ
fán lèi
fán kè
fán duǎn
fán shǐ
fán qì
fán jìn
fán wēi
fán diǎn
fán dǐ
fán lì
fán yǒu
fán xiǎo
fán liú
fán qiú
fán qíng
fán tóng
fán yào
fán qì
fán qū
fán ér
fán qiǎn
fán qīng
fán zhì
fán bēi
fán sēng
fán bì
fán jiān
fán cáo
fán jiù
fán shēn
fán tīng
fán zhǒng
fán xīn
fán xià
fán ěr
fán méng
fán chén
fán jīn
fán cái
fán yǔ
fán yì
fán tú
fán tāi
fán yǔ
fán shù
fán chóng
fán zǒu
fán tǐ
fán fū
fán yàn
fán yú
fán zuì
fán cǐ
fán yùn
fán fèi
fán bǎi
fán yuán
fán shì
fán cǎo
fán lín
fán shì
fán bǐ
fán mù
fán lóng
fán chén
fán liè
fán nú
fán kuì
fán zhǔ
fán jǐ
fán tiě
fán máo
fán bǐ
fán shāng
fán lún
fán wěi
fán shēng
fán xíng
fán nìng
fán shì
fán rén
fán gē
fán nè
fán zhuó
fán shì
fán huǒ
fán è
fán sú
fán xiǎng
fán yì
fán pǐn
fán gù
fán mù
fán yǔ
fán yǎn
fán niàn
fán huā
fán tǔ
fán lì
fán báo
fán ěr
fán jìng
fán cháng
fán shǒu
fán jì
fán lǚ
fán xiàn
fán wù
fán jiè
fán niǎo
fán gǒng
fán bīn
fán jiàn
fán lòu
fán gǔ
fán cái
fán kǒu
fán yī
fán mín
fán lǐ
fán yì
fán ěr
fán ruò
fán lóng
fán huì
fán děng
fán shèng
fán gé
fán àn
fán lù
fán mǔ
fán yīn
fán bèi
fán zhī
fán chóu
fán zhì
fán jiā
fán zǐ
fán hào
fán diào
fán shù
fán suǒ
fán shè
tǐ nìng
piǎn nìng
chán nìng
zhū nìng
wū nìng
jiān nìng
xìng nìng
gǔ nìng
shà nìng
chǎn nìng
róu nìng
huí nìng
jiǎo nìng
xiān nìng
bù nìng
piān nìng
xiǎo nìng
qióng nìng
xiǎn nìng
biàn nìng
xié nìng
zhōu nìng
bēi nìng
kuáng nìng
chán nìng
zhǐ nìng
fán nìng
bǐ nìng
sì nìng
guǐ nìng
quán nìng
tān nìng
yú nìng
jì nìng
qiǎo nìng
yōu nìng
tōu nìng
kuài nìng
wū nìng
rén nìng
tiāo nìng
wǔ nìng
gé nìng
shàn nìng
bì nìng
sān nìng
zhōng nìng
庸人与佞人。
⒈ 庸人与佞人。
引《晋书·桓玄传》：“及玄初至也，黜凡佞，擢儁贤，君子之道粗备，京师欣然。”
凡fán(1)（名）指人世间（宗教或迷信的说法）：天仙下～。(2)（副）平常：平～。(3)（副）凡是；所有：全书～十六卷。(4)（副）大概、要略：大～。(5)（名）我国民族音乐音阶上的一级；乐谱上用做记音符号；相当于简谱的“4”。
佞读音：nìng佞nìng(1)（形）能说会道；惯于用花言巧语谄媚人：～臣｜～人。(2)（形）有才智：不～。