hán dié
hán qíng
hán dié
hán xìn
hán shī
hán guó
hán mǎ
hán mèng
hán bēi
hán zǐ
hán wèi
hán xiāng
hán lìng
hán shòu
hán liú
hán tán
hán fēi
hán yǔ
hán dù
hán xiān
hán kāng
hán xiāng
hán cái
hán liào
hán ōu
hán fēng
hán lú
hán zhōng
hán yuè
hán zhāng
hán bēi
hán fàn
hán liǔ
hán bái
hán yuàn
hán péng
hán píng
hán lú
hán zhòng
hán féng
hán yù
hán péng
hán āi
hán é
hán xú
qiáng fēi
cì fēi
běi fēi
dú fēi
wú fēi
hēi fēi
yà fēi
suì fēi
zhōng fēi
dōng fēi
jiā fēi
dǎo fēi
fù fēi
jī fēi
què fēi
qǐ fēi
chú fēi
yuàn fēi
ruò fēi
shuō fēi
fēn fēi
xī fēi
wèi fēi
tà fēi
fú fēi
dé fēi
hán fēi
hú fēi
cuò fēi
jué fēi
bǎi fēi
zhī fēi
yín fēi
chē fēi
xiào fēi
fù fēi
zì fēi
hòu fēi
yī fēi
wéi fēi
zhòng fēi
zhuī fēi
gé fēi
jià fēi
jiǒng fēi
xún fēi
jiān fēi
zuó fēi
cì fēi
dǎ fēi
nán fēi
pì fēi
shì fēi
jué fēi
yào fēi
shì fēi
rì fēi
jí fēi
yǎng fēi
huì fēi
shùn fēi
qǐ fēi
zī fēi
shàn fēi
韩非Hán Fēi
(1) (约前280—前233) 战国末年的哲学家和政治家。出身于韩国贵族,师于荀况,著有《孤愤》、《五蠹》、《说难》等,深受秦王政的重视,并出使秦国,后被李斯等陷害。死于狱中。他吸取当时道、儒、墨各家思想中的有利于新兴地主阶级利益的,发展了前期法家思想,集法家学说的大成
英Han Fei人名。(?~西元前234)战国时韩国的诸公子之一。喜刑名法术之学,而归本于黄老,为人口吃而不能流利地辩说,与李斯同受业于荀卿。曾以书谏韩王而不见用,于是发愤著书五十余篇,号为韩非子。文章峻严峭深,集法家之大成。后秦王攻韩,韩王遣非使秦,为李斯所谮,下狱而死。
韩hán(1)(名)周朝国名;在今河南中部和山西东南部。(2)(名)姓。
非读音:fēi非fēi(1)(名)错误;不对:明辨是~。(2)(副)不合于:~法。(3)(动)不以为然;反对;责备:~难。(4)(副)不是:~卖品。(5)(副)表示否定;跟“不”呼应;表示双重否定;意思是一定要这样:~下苦功不可。(6)(副)必须;偏偏;不行:~他莫可。