hán yuàn
hán āi
hán qíng
hán mǎ
hán mèng
hán lú
hán zhāng
hán guó
hán yuè
hán dié
hán fàn
hán xiāng
hán bái
hán shòu
hán péng
hán zhòng
hán kāng
hán píng
hán liǔ
hán péng
hán zǐ
hán fēi
hán shī
hán wèi
hán liú
hán liào
hán cái
hán bēi
hán yǔ
hán xiān
hán féng
hán bēi
hán tán
hán ōu
hán xiāng
hán xìn
hán dié
hán lú
hán fēng
hán zhōng
hán lìng
hán dù
hán xú
hán é
hán yù
shī péng
xián péng
céng péng
yàn péng
gāo péng
yàn péng
qún péng
liáng péng
miàn péng
bǎi péng
bīn péng
jiāo péng
hán péng
liáo péng
shí péng
lián péng
wú péng
jiā péng
èr péng
dòu péng
jiāo péng
de péng
jiān péng
fēn péng
xiāng péng
yóu péng
bāng péng
dǎng péng
yín péng
dǔ péng
qīn péng
lǚ péng
pàn péng
zhēn péng
jiǔ péng
tóng péng
bèi péng
lín péng
yǒu péng
⒈ 见“韩凭”。
人名。战国时宋康王舍人,娶妻何氏。何氏貌美,康王夺之,后朋被囚,怨愤而自杀,不久妻亦随之。后有鸳鸯一对,常栖树头,交头悲鸣,或以为是韩朋夫妇的精魂。也作「韩凭」。
韩hán(1)(名)周朝国名;在今河南中部和山西东南部。(2)(名)姓。
朋读音:péng朋péng(1)(名)朋友:良~|宾~满座。(2)(名)〈书〉结党:~比为奸。(3)(名)〈书〉伦比:硕大无~。