míng jiàn
cí jiàn
shuāng jiàn
wán jiàn
dāo jiàn
xué jiàn
cì jiàn
shǒu jiàn
píng jiàn
cháng jiàn
fēng jiàn
qì jiàn
fù jiàn
hēi jiàn
làng jiàn
mù jiàn
ōu jiàn
huì jiàn
chǔ jiàn
dài jiàn
qín jiàn
dàn jiàn
zhàng jiàn
dùn jiàn
qǐng jiàn
jī jiàn
kòu jiàn
zhòng jiàn
wén jiàn
gū jiàn
jiě jiàn
gōng jiàn
bān jiàn
chěng jiàn
kuǎi jiàn
bá jiàn
sǒng jiàn
lóng jiàn
wǔ jiàn
sān jiàn
hàn jiàn
è jiàn
fǔ jiàn
xuán jiàn
qí jiàn
yú jiàn
fēng jiàn
cì jiàn
qiāng jiàn
guà jiàn
shū jiàn
bié jiàn
zhé jiàn
jiè jiàn
shén jiàn
bǎo jiàn
shuō jiàn
tiào jiàn
jué jiàn
jù jiàn
gē jiàn
tí jiàn
pèi jiàn
sī jiàn
tuō jiàn
zhàng jiàn
tán jiàn
gǔ jiàn
lì jiàn
shì jiàn
jiǎo jiàn
yí jiàn
pú jiàn
àn jiàn
àn jiàn
shì jiàn
fú jiàn
duǎn jiàn
xióng jiàn
kūn jiàn
mái jiàn
jiàn jiàn
shí jiàn
líng jiàn
zhì jiàn
jiǎng jiàn
gù jiàn
qīng jiàn
wú jiàn
zhù jiàn
xīng jiàn
huā jiàn
jīn jiàn
tí jiàn
shuǐ jiàn
xǔ jiàn
yōng jiàn
huì jiàn
bān jiàn
fú jiàn
xiàng jiàn
xiá jiàn
guān jiàn
xǐ jiàn
lù jiàn
mài jiàn
shān jiàn
chǐ jiàn
qīng jiàn
yù jiàn
lùn jiàn
fēng jiàn
⒈ 亦作“匣劒”。 匣中的宝剑。
引唐杜甫《又上后园山脚》诗：“忧来杖匣剑，更上林北冈。”
⒉ 喻指被埋没的人才。(1)典出《晋书·张华传》。参见“匣里龙吟”。
引前蜀韦庄《冬日长安感志寄献虢州崔郎中二十韵》：“未知匣剑何时跃，但恐铅刀不再銛。”
参见“丰城剑”。(2)典出晋王嘉《拾遗记·颛顼》。 梁启超《雷庵行》：“先生匣剑时一鸣，龙啸天空秋水薄。”
⒊ 把宝剑藏在匣里。亦指带剑。
引清黄轩祖《游梁琐记·裕州刀匪》：“匣剑而行，宿鲁山城南。”
匣xiá（名）（～子、～儿）装东西的较小的方形器皿；有盖儿；盒子：～子｜话～子。
剑读音：jiàn剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。