jī rǎng
jī shé
jī pò
jī péng
jī pēng
jī jí
jī bāng
jī yuè
jī è
jī fǒu
jī yè
jī fā
jī yī
jī chù
jī méng
jī cì
jī pū
jī qìng
jī bài
jī chán
jī diǎn
jī chī
jī yīng
jī bēng
jī shǎng
jī duàn
jī gǔ
jī xù
jī xiá
jī kǎo
jī kòu
jī tuō
jī yuán
jī jiān
jī shǒu
jī wèng
jī zhàng
jī gǔ
jī miè
jī zhǎng
jī dòng
jī fǔ
jī xū
jī chuáng
jī fú
jī luò
jī fú
jī mián
jī bó
jī tuò
jī mǎ
jī jiàn
jī qiē
jī zhù
jī dǎ
jī jiá
jī tuì
jī pī
jī biān
jī mù
jī póu
jī zú
jī zhú
jī pái
jī chōng
jī gǎo
jī shè
jī jū
jī shāng
jī xiān
jī jiù
jī kuì
jī huǐ
jī chuān
jī zhòng
jī zhēng
jī jūn
jī gǔ
jī zhào
jī qiú
jī jí
jī zhá
jī wán
jī jìng
jī bó
jī zhōng
jī qín
jī bì
jī lì
jī ōu
jī jū
jī fǒu
jī wēi
jī diāo
jī bāo
jī jué
jī jié
jī jìng
jī jū
jī bō
jī nán
jī duó
jī tài
jī gé
jī bì
jī qiú
jī zhuàng
jī zhào
jī chuáng
jī zhù
jī zhēn
jī fèn
jī wèi
jī gōng
jī kòu
jī kuǎ
jī shuǐ
jī tiě
jī zhǎn
lóng jiàn
zhàng jiàn
yí jiàn
zhì jiàn
àn jiàn
shì jiàn
fú jiàn
fù jiàn
jīn jiàn
mài jiàn
jù jiàn
hàn jiàn
dài jiàn
jiǎo jiàn
jué jiàn
xǐ jiàn
zhù jiàn
jiǎng jiàn
tí jiàn
zhàng jiàn
fǔ jiàn
dàn jiàn
wén jiàn
huì jiàn
shuāng jiàn
lì jiàn
shǒu jiàn
xué jiàn
làng jiàn
guān jiàn
dùn jiàn
shū jiàn
gōng jiàn
tí jiàn
mái jiàn
jī jiàn
jiè jiàn
wǔ jiàn
bān jiàn
fēng jiàn
àn jiàn
yú jiàn
pú jiàn
bǎo jiàn
shuǐ jiàn
bá jiàn
chěng jiàn
jiàn jiàn
bān jiàn
pèi jiàn
yù jiàn
wán jiàn
shén jiàn
qǐng jiàn
duǎn jiàn
guà jiàn
gū jiàn
shí jiàn
xīng jiàn
kūn jiàn
ōu jiàn
kuǎi jiàn
qí jiàn
lùn jiàn
qiāng jiàn
huā jiàn
gù jiàn
cháng jiàn
fēng jiàn
shuō jiàn
jiě jiàn
fēng jiàn
bié jiàn
sǒng jiàn
qīng jiàn
chǐ jiàn
gē jiàn
shì jiàn
xióng jiàn
shān jiàn
tuō jiàn
lù jiàn
mù jiàn
píng jiàn
sī jiàn
huì jiàn
líng jiàn
qì jiàn
dāo jiàn
è jiàn
zhòng jiàn
chǔ jiàn
cì jiàn
fú jiàn
xiá jiàn
xuán jiàn
cí jiàn
cì jiàn
yōng jiàn
sān jiàn
xǔ jiàn
zhé jiàn
gǔ jiàn
qīng jiàn
qín jiàn
xiàng jiàn
hēi jiàn
kòu jiàn
wú jiàn
míng jiàn
tán jiàn
tiào jiàn
击剑jījiàn
(1) 双方用剑对劈或对刺，是一hAo86.种体育运动项目
英fencing⒈ 用剑相击刺的运动和技法。
引《史记·刺客列传》：“荆卿好读书击剑，以术説卫元君，卫元君不用。”
《醒世恒言·小水湾天狐贻书》：“话説唐玄宗时，有一少年姓王名臣，长安人氏，略知书史，好饮酒，善击剑，走马挟弹，尤其所长。”
鲁迅《伪自由书·“以夷刺夷”》：“我要指出来的是‘大刀队’乃中国人自夸已久的特长， 日本人虽有击剑，大刀却非素习。”
⒉ 指舞剑。
引唐杜甫《相从行赠严二别驾》：“把臂开樽饮我酒，酒酣击剑蛟龙吼。”
宋苏轼《西山戏题武昌王居士》诗：“解襟顾景各箕踞，击剑賡歌几举觥。”
清龚自珍《己亥杂诗》之九六：“少年击剑更吹簫，剑气簫心一例消。”
⒊ 体育运动项目之一。分花剑、佩剑、重剑三种。比赛时运动员穿着特制的保护服装，在长宽有一定规定的场地上用圆首钢剑互刺，佩剑还可以劈。以击中对手身上的有效部位次数多少定胜负。
以剑相击刺之术。
击jī(1)（动）打；敲打：～鼓｜～掌｜旁敲侧～。(2)（动）攻打：袭～｜游～｜声东～西。(3)（动）碰；接触：冲～｜撞～｜目～（亲眼看见）。
剑读音：jiàn剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。