kuǎi jiàn
tí jiàn
è jiàn
guà jiàn
sān jiàn
tuō jiàn
shì jiàn
zhù jiàn
bān jiàn
mài jiàn
kūn jiàn
gōng jiàn
shān jiàn
huì jiàn
bǎo jiàn
fú jiàn
shén jiàn
hàn jiàn
shuǐ jiàn
cì jiàn
dùn jiàn
dài jiàn
xiá jiàn
wú jiàn
duǎn jiàn
jīn jiàn
tí jiàn
bié jiàn
yí jiàn
shí jiàn
fǔ jiàn
xīng jiàn
shǒu jiàn
qín jiàn
lù jiàn
kòu jiàn
qīng jiàn
zhì jiàn
gù jiàn
jù jiàn
jiàn jiàn
wán jiàn
cì jiàn
cí jiàn
huā jiàn
hēi jiàn
àn jiàn
qǐng jiàn
lì jiàn
píng jiàn
cháng jiàn
fù jiàn
bān jiàn
àn jiàn
fēng jiàn
pú jiàn
dāo jiàn
xǐ jiàn
mái jiàn
pèi jiàn
zhàng jiàn
mù jiàn
zhé jiàn
shì jiàn
xiàng jiàn
wǔ jiàn
fēng jiàn
sǒng jiàn
chěng jiàn
jiǎo jiàn
gē jiàn
qí jiàn
ōu jiàn
làng jiàn
chǐ jiàn
xué jiàn
gǔ jiàn
jué jiàn
míng jiàn
líng jiàn
qīng jiàn
xǔ jiàn
shū jiàn
xióng jiàn
jiǎng jiàn
wén jiàn
shuō jiàn
gū jiàn
xuán jiàn
jī jiàn
dàn jiàn
yōng jiàn
zhòng jiàn
shuāng jiàn
fú jiàn
lùn jiàn
lóng jiàn
zhàng jiàn
jiè jiàn
qì jiàn
fēng jiàn
tán jiàn
huì jiàn
guān jiàn
chǔ jiàn
bá jiàn
sī jiàn
qiāng jiàn
yú jiàn
tiào jiàn
yù jiàn
jiě jiàn
⒈ 持剑。
引《史记·淮阴侯列传》：“及项梁渡淮，信仗剑从之。”
唐韩偓《乾宁三年丙辰在奉天重围作》诗：“仗剑夜巡城，衣襟满霜霰。”
清戴名世《窦成传》：“成仗剑从军，为小卒，无所知名。”
持剑。
仗zhàng(1)本义：（动）执；拿着（兵器）：（动）执；拿着（兵器）(2)（名）兵器的总称：仪～。(3)（动）凭借；倚仗：～势欺人。仗zhàng（动）指战争或战斗：打好春耕生产这一～。
剑读音：jiàn剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。