chén jī
chén jí
chén huī
chén zǎo
chén yè
chén chū
chén cháo
chén xī
chén qín
chén mén
chén pìn
chén jīng
chén gǔ
chén xiū
chén fā
chén lǐ
chén zhuāng
chén fēng
chén xiāo
chén tuì
chén qì
chén chàng
chén xī
chén lí
chén yān
chén guǐ
chén xù
chén xiá
chén míng
chén xìng
chén shì
chén jī
chén fù
chén wù
chén yī
chén zhèng
chén yīng
chén bù
chén yīng
chén shàn
chén mèi
chén xī
chén jiān
chén cuàn
chén qǔ
chén dàn
chén yàn
chén yào
chén fú
chén míng
chén guàn
chén guāng
chén cān
chén mù
chén hú
chén lù
chén tūn
chén xī
chén jǐng
chén wū
chén zhuāng
chén chuī
chén zhēng
chén hūn
chén cān
chén zhóu
chén ān
chén zhāi
chén fú
chén jiè
chén zhuāng
chén xǐng
chén zhōng
chén qū
chén yá
jǐng hūn
yè hūn
shén hūn
yāo hūn
wán hūn
dān hūn
chén hūn
rè hūn
máo hūn
fā hūn
zhì hūn
dàn hūn
yūn hūn
yín hūn
lùn hūn
chù hūn
xiōng hūn
āi hūn
diàn hūn
yán hūn
lè hūn
huáng hūn
bó hūn
chán hūn
kuáng hūn
lián hūn
cháo hūn
jié hūn
hé hūn
mí hūn
yǔ hūn
chī hūn
mái hūn
chū hūn
mǎi hūn
tóng hūn
zuì hūn
fā hūn
míng hūn
guān hūn
míng hūn
yōu hūn
chóu hūn
zhòng hūn
shěng hūn
yī hūn
yín hūn
mào hūn
dìng hūn
lǎo hūn
zǎo hūn
mèn hūn
cái hūn
qì hūn
shěn hūn
tóu hūn
lài hūn
qǐng hūn
yín hūn
qún hūn
dōng hūn
mài hūn
xuǎn hūn
qiú hūn
chén hūn
wài hūn
zhòu hūn
tōng hūn
chéng hūn
àn hūn
dàn hūn
fēn hūn
wàng hūn
mào hūn
chài hūn
jī hūn
luàn hūn
dú hūn
xiǎo hūn
pò hūn
dà hūn
晨昏chén-hūn
(1) 早晨和晚上
例风雨晨昏，羁魂有伴，当不孤寂。——清·袁枚《祭妹文》(.好工具)英at dawn and dusk;early morning and late at night⒈ 早晚；旦暮。
引《列子·周穆王》：“其下趣役者，侵晨昏而弗息。”
《警世通言·假神仙大闹华光庙》：“男女不分，夤夜欢娱于一席；阴阳无间，晨昏耽乐于两情。”
清蒲松龄《聊斋志异·鸦头》：“易一晨昏，如歷年岁。”
⒉ “晨昏定省”之略语。谓朝夕慰问奉侍。
引南朝梁任昉《启萧太傅固辞夺礼》：“饥寒无甘旨之资，限役废晨昏之半。”
唐孟郊《杀气不在边》诗：“况余隔晨昏，去家成阻修。”
《花月痕》第五一回：“生既未侍晨昏，没復未亲含殮。”
早晚。
晨chén（名）早晨；有时也泛指半夜以后到中午以前的一段时间：清～｜凌～。
昏读音：hūn昏hūn(1)（名）天刚黑的时候；黄昏：晨～。(2)（形）黑暗；模糊：～暗｜～黄｜～花。(3)（形）头脑迷糊；神志不清：～庸｜～头～脑。(4)（动）失去知觉：～厥｜～迷。〈古〉又同“婚”。