hú zhī
hú lè
hú yǐ
hú xū
hú jiǎo
hú chě
hú lí
hú bài
hú lu
hú sēng
hú bì
hú fú
hú gǔ
hú lún
hú dào
hú jiáo
hú qìn
hú chá
hú chòu
hú huā
hú yán
hú tu
hú hǒng
hú dǐ
hú pàn
hú zhěng
hú mǎ
hú chán
hú kè
hú yuàn
hú chuǎng
hú shū
hú yán
hú bái
hú yún
hú běn
hú lù
hú cāi
hú tán
hú suī
hú qín
hú fēng
hú diào
hú jī
hú nǎi
hú xīng
hú lí
hú shuō
hú líng
hú mǔ
hú mào
hú lán
hú fēi
hú kǎo
hú xǐ
hú huà
hú xíng
hú qiāng
hú yōng
hú shí
hú měng
hú qí
hú qìn
hú jiǎo
hú táo
hú chàn
hú shū
hú lián
hú dài
hú lú
hú shéng
hú lǔ
hú níng
hú fēng
hú bō
hú nào
hú zōu
hú chuáng
hú zuò
hú tī
hú chú
hú qù
hú suī
hú jiāo
hú luàn
hú yàn
hú cháng
hú mò
hú dí
hú má
hú nòng
hú sūn
hú qin
hú jiā
hú lǔ
hú tóu
hú zuò
hú yǔ
hú lūn
hú rán
hú kǎn
hú gǒu
hú shòu
hú rán
hú qìn
hú chá
hú dòng
hú zhā
hú chǎn
hú tòng
hú lóng
hú zī
hú zhōu
hú chuī
hú dì
hú rán
hú niǎn
hú sāi
hú xiān
hú shān
hú gǎo
hú jié
hú gǒu
hú shǔ
hú dǎo
hú zhōu
hú làng
hú tóng
hú chuáng
hú ná
hú jī
hú zi
hú yí
hú fěn
hú yǎn
hú bù
hú dà
hú cáo
hú cáo
hú yuè
hú lǎo
hú cháo
hú mò
hú qiāo
hú píng
hú lù
hú guì
hú dòu
hú shā
hú chěng
hú wéi
hú jiǎ
hú qín
hú hùn
hú qì
hú wú
hú fú
hú shì
hú gōng
hú fēn
hú chě
hú dá
hú chōu
hú yí
hú suàn
hú tiān
hú chuài
hú yè
hú sān
hú bù
hú lù
hú dié
hú lài
hú hé
hú hú
hú tòng
hú ér
hú lù
hú lōu
hú yùn
hú yuè
hú lái
hú liū
hú guā
hú chá
hú guǐ
hú xì
hú yáng
hú nú
hú rén
hú jiū
hú bǐng
hú lái
hú chén
hú chái
hú dié
hú yàn
hú lù
hú jiā
hú piào
hú tū
hú lú
hú shào
hú yuán
hú cái
chóu nào
cì nào
fèi nào
xiào nào
kuì nào
xún nào
sī nào
xī nào
rǒng nào
sāo nào
gē nào
āi nào
kuáng nào
hú nào
hào nào
cáo nào
xiāo nào
qǔ nào
huān nào
fēng nào
dòu nào
rǒng nào
tuí nào
hōng nào
xuān nào
shuā nào
hǎi nào
hùn nào
shuǎ nào
zuì nào
chèn nào
chǎo nào
xiā nào
zī nào
huá nào
luàn nào
rǎng nào
hé nào
hé nào
jiǎo nào
jīng nào
é nào
dǎ nào
sān nào
chǎo nào
lüè nào
rè nao
xī nào
fán nào
胡闹húnào
(1) 胡为闹事;行动不讲道理
例简直是胡闹(好工具.)英run wild;be mischievous⒈ 行动没有道理；胡吵瞎闹。
引叶圣陶《火灾·祖母的心》：“她深幸自己有见识，没有任凭儿子媳妇去胡闹。”
老舍《四世同堂》二：“他是个能用理智控制自己的人……不愿大喊大叫的胡闹。”
徐怀中《西线轶事》三：“你妈骂你说：‘再这么胡闹，没有你的饭吃。’”
⒉ 指搞不正当的男女关系。
引康濯《我的两家房东》：“听说也胡闹坏女人哩！”
无理取闹。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
闹读音：nào闹nào(1)（动）吵；扰乱：又哭又～。(2)（动）发泄（感情）：～情绪｜～脾气。(3)（动）害病（发生灾害或不好的事）：～眼睛｜～水灾｜～矛盾｜～笑话。(4)（动）干；弄；搞：～革命｜～生产｜～清楚。(5)（动）基本义：喧哗； 不安静：喧哗； 不安静