shēn chǔ
bǎng chǔ
chuàng chǔ
jiǎ chǔ
hè chǔ
jīng chǔ
chuí chǔ
shāng chǔ
zǔ chǔ
shù chǔ
páng chǔ
zhāng chǔ
kǔ chǔ
xī chǔ
èr chǔ
jī chǔ
tòng chǔ
qīng chu
jiǎ chǔ
cuò chǔ
xīn chǔ
sù chǔ
zhàng chǔ
bà chǔ
píng chǔ
běi chǔ
biān chǔ
huān chǔ
cè chǔ
bēi chǔ
hán chǔ
sān chǔ
huāng chǔ
mán chǔ
āi chǔ
jùn chǔ
sàn chǔ
chuàng chǔ
héng chǔ
kù chǔ
kǎo chǔ
kǎo chǔ
jǐ chǔ
jùn chǔ
xià chǔ
xiàn chǔ
cún chǔ
fán chǔ
xīn chǔ
suān chǔ
xīn chǔ
dào chǔ
huī chǔ
cǎn chǔ
huá chǔ
nán chǔ
xī chǔ
péng chǔ
jiàn chǔ
qiáo chǔ
jiǎ chǔ
chuí chǔ
tà chǔ
jī chǔ
chóu chǔ
chen chǔ
cōng chǔ
chuí chǔ
qī chǔ
liǎng chǔ
wú chǔ
cháng chǔ
zé chǔ
qí chǔ
jí chǔ
zhēn chǔ
用槚木荆条制成的刑具，用以笞打。《晋书·虞预传》：“臣闻间者以来，刑狱转繁，多力者则广牵连逮，以稽年月；无援者则严其檟楚，期於入重。”《陈书·新安王伯固传》：“为政严苛，国学有墯游不脩习者，重加檟楚。”宋孙光宪《北梦琐言》卷十：“又有蒋貽恭者，好嘲咏，频以此痛遭檟楚，竟不能改。”
1.楸树的别称。
2.茶树的古称。
楚读音：chǔ楚chǔ(1)（形）〈书〉痛苦：苦～。(2)（名）牡荆；落叶灌木；开青色或紫色的穗状小花；鲜叶供药用。(3)古国名。在今湖南；湖北一带；战国七雄之一：～国。(4)姓。