jīng chǔ
cǎn chǔ
huāng chǔ
dào chǔ
jiǎ chǔ
cún chǔ
xīn chǔ
zǔ chǔ
bēi chǔ
jùn chǔ
qiáo chǔ
chuàng chǔ
cháng chǔ
hán chǔ
jǐ chǔ
kù chǔ
jī chǔ
liǎng chǔ
tà chǔ
péng chǔ
èr chǔ
qí chǔ
hè chǔ
tòng chǔ
jiàn chǔ
biān chǔ
huī chǔ
bà chǔ
chuí chǔ
zhàng chǔ
xiàn chǔ
fán chǔ
píng chǔ
jí chǔ
cōng chǔ
xī chǔ
xià chǔ
sù chǔ
shēn chǔ
jiǎ chǔ
wú chǔ
cè chǔ
kǔ chǔ
shù chǔ
chuí chǔ
āi chǔ
sān chǔ
huá chǔ
suān chǔ
mán chǔ
kǎo chǔ
qīng chu
kǎo chǔ
bǎng chǔ
zé chǔ
chóu chǔ
jī chǔ
sàn chǔ
huān chǔ
héng chǔ
chen chǔ
zhēn chǔ
jùn chǔ
zhāng chǔ
xī chǔ
páng chǔ
chuàng chǔ
xīn chǔ
cuò chǔ
nán chǔ
shāng chǔ
jiǎ chǔ
běi chǔ
qī chǔ
chuí chǔ
xīn chǔ
⒈ 悲痛。
引金董解元《西厢记诸宫调》卷五：“张君瑞病懨懨担带不去。説不得凄凉，覷不得恓楚。”
1. 〔恓恓〕忙碌不安，如“圣人恓恓忧世。”
2. 〔恓惶〕a.烦恼，如“不信好人言，果有恓恓事”；ｂ．匆忙劳碌，如“恓恓戎旅下，蹉跎淮海滨”。
楚读音：chǔ楚chǔ(1)（形）〈书〉痛苦：苦～。(2)（名）牡荆；落叶灌木；开青色或紫色的穗状小花；鲜叶供药用。(3)古国名。在今湖南；湖北一带；战国七雄之一：～国。(4)姓。