fán chǔ
kǎo chǔ
suān chǔ
wú chǔ
biān chǔ
hán chǔ
zhāng chǔ
huāng chǔ
jiǎ chǔ
kǔ chǔ
páng chǔ
chuàng chǔ
chóu chǔ
èr chǔ
sàn chǔ
qīng chu
zé chǔ
cuò chǔ
chuí chǔ
jí chǔ
jīng chǔ
bǎng chǔ
héng chǔ
cè chǔ
cún chǔ
kù chǔ
hè chǔ
xī chǔ
jiàn chǔ
jùn chǔ
liǎng chǔ
sān chǔ
mán chǔ
cōng chǔ
jùn chǔ
āi chǔ
huī chǔ
nán chǔ
zǔ chǔ
cháng chǔ
chuí chǔ
xià chǔ
jī chǔ
píng chǔ
cǎn chǔ
shēn chǔ
shāng chǔ
zhēn chǔ
jǐ chǔ
dào chǔ
shù chǔ
péng chǔ
chuí chǔ
xīn chǔ
chen chǔ
bà chǔ
xī chǔ
chuàng chǔ
xīn chǔ
jiǎ chǔ
jī chǔ
qī chǔ
kǎo chǔ
sù chǔ
běi chǔ
huá chǔ
qí chǔ
bēi chǔ
tòng chǔ
qiáo chǔ
xīn chǔ
tà chǔ
huān chǔ
zhàng chǔ
jiǎ chǔ
xiàn chǔ
⒈ 悲痛。
引唐韩愈《元和圣德诗》：“慼见容色，泪落入俎。侍祠之臣，助我惻楚。”
宋曾巩《祭王逵龙图文》：“闻公之逝，惻楚歔欷，戴德莫酬，寓荐以辞。”
清蒲松龄《聊斋志异·嫦娥》：“宗曳坐，执手款曲，歷诉艰难，不觉惻楚。”
恻cè（形）悲伤、怜悯：悱～｜～隐｜～然｜缠绵悱～。
楚读音：chǔ楚chǔ(1)（形）〈书〉痛苦：苦～。(2)（名）牡荆；落叶灌木；开青色或紫色的穗状小花；鲜叶供药用。(3)古国名。在今湖南；湖北一带；战国七雄之一：～国。(4)姓。