hū jiē
hū shào
hū xī
hū lū
hū yīn
hū chī
hū huàn
hū sōng
hū rǎo
hū yǔ
hū kàn
hū pú
hū lú
hū xī
hū chàng
hū shān
hū tū
hū chēng
hū dú
hū háo
hū xiào
hū yáng
hū lā
hū rǎng
hū bó
hū suǒ
hū xiāo
hū lán
hū yìng
hū nóng
hū xī
hū shuāng
hū jì
hū xī
hū qì
hū yuān
hū zǐ
hū yán
hū zhào
hū jī
hū hè
hū shan
hū zào
hū hé
hū míng
hū fú
hū gēng
hū wǔ
hū yǎn
hū xiōng
hū jiào
hū nòng
hū wèi
hū xī
hū chī
hū gào
hū xū
hū shēng
hū lā
hū hán
hū jiē
hū tóu
hū tái
hū tiān
hū yīng
hū hào
hū háo
hū chī
hū biàn
hū wáng
hū hǒu
hū hū
hū lóng
hū ěr
hū hā
hū yù
hū chī
hū jiù
hū hǎn
hū xiǎng
hū lū
hū chì
hū jǐng
hū bó
liú hē
huī hē
kàn hē
nù hè
yāo he
tóng hē
jìn hē
chì hè
chàng hē
duàn hè
mà hē
àn hē
mà hē
hū hè
bàng hè
zàn hē
xū hè
zhuāng hē
rǎng hē
dòng hē
chī hē
bàng hē
kǒng hè
hē hè
yāo hē
hēng hē
zōu hē
yī hē
hěn hē
chēn hē
yāo hē
hǎi hē
cáo hē
gào hē
sī hē
diàn hē
chēn hē
chuǎn hē
gū hē
呼喝hūhè
(1) 呵斥;呼喊喝叫
例你呼喝什么，谁怕你?英bawl⒈ 指古代官员外出时，前导吏役喝令行人让路。
引唐白居易《天津桥》诗：“报道前驱少呼喝，恐惊黄鸟不成啼。”
⒉ 呵喝，呵叱。
引宋孟元老《东京梦华录·大内》：“每遇早晚进膳，自殿中省对凝暉殿，禁衞成列，约拦不得过往，省门上有一人呼喝，谓之拨食家。”
管桦《二十八宿》：“八路军已经从两边山坡上端着刺刀，迎着乱飞的子弹冲下来，呼喝喊叫：‘交枪不死！’”
粤剧《搜书院》第二场：“不信奴婢生来原命贱，任人呼喝任笞鞭。”
呼叫喝斥。
呼hū(1)（动）生物体把体内的气体排出体外（跟‘吸’相对）：～吸｜～出一口气。(2)（动）大声喊：～声｜欢～｜～口号｜大声疾～。(3)（动）叫；叫人来：直～其名｜一～百诺｜～之即来；挥之即去。(4)（Hū）姓。(5)象声词：北风～～地吹。
喝读音：hē,hè[ hè ]1. 大声喊叫：喝彩。喝问。