pàn jūn
pàn dí
pàn biàn
pàn lì
pàn rén
pàn táo
pàn fù
pàn wáng
pàn dǎng
pàn guó
pàn fěi
pàn lí
pàn luàn
pàn wéi
pàn huàn
pàn jiàng
pàn bèi
pàn sàn
pàn tú
pàn bài
pàn huàn
pàn fǎn
pàn mìng
pàn fú
pàn dào
pàn mài
pàn fū
pàn yǎn
pàn nì
pàn zhèn
dēng tú
qiáng tú
jiān tú
dào tú
láo tú
zhēng tú
xíng tú
xiōng tú
qiú tú
yāng tú
liè tú
sēng tú
chái tú
gāo tú
dǔ tú
chū tú
fǎ tú
shēng tú
guǎ tú
máo tú
báo tú
kūn tú
jiǔ tú
bēn tú
nì tú
qiān tú
qíng tú
zōu tú
zhǎng tú
qǐ tú
wú tú
gōng tú
yǐ xǐ
xiāo tú
bǎo tú
sī tú
qún tú
chán tú
zuò tú
dào tú
mén tú
kè tú
bó tú
yǔ tú
zhào tú
liáo tú
yǔ tú
bù tú
pàn tú
liè tú
gōng tú
dá tú
zī tú
xī tú
cháng tú
xiāo tú
bìng tú
dǎi tú
luàn tú
kuáng tú
zāo tú
xiá tú
yǐn tú
jué tú
cháng tú
mí tú
yǐ tú
yōu tú
zú tú
zī tú
zhí tú
fán tú
mǎ tú
xíng tú
zhí tú
diāo tú
gùn tú
lún tú
pǐ tú
dǎng tú
fěi tú
chú tú
qián tú
chǒu tú
è tú
sú tú
wáng tú
dì tú
liú tú
gāi tú
shī tú
nà tú
bīn tú
mén tú
zhě tú
shú tú
pǐ tú
diào tú
diàn tú
zuǒ tú
sī tú
jiào tú
qí tú
bào tú
fēi tú
bái tú
zhēng tú
jùn tú
xué tú
péng tú
fàn tú
jiā tú
cóng tú
lín tú
jǐn tú
dǎng tú
lì tú
fū tú
叛徒pàn tú
1. 泛指有背叛行为的人。
英traitor; renegade;2. 今特指背叛祖国或背叛革hAo86.命的人。
例无耻的叛徒。⒈ 泛指有背叛行为的人。
引唐李德裕《武宗改名告天地文》：“北制强虏，东翦叛徒。”
宋赞宁《传载》：“﹝武肃王﹞誓之曰：‘我苟必破叛徒，天合助顺。’”
郭沫若《屈原》第三幕：“你简直是先生的叛徒。”
⒉ 今特指背叛祖国或背叛革命的人。
引杜鹏程《在和平的日子里》第三章第八节：“好象小刘是出卖了革命利益的叛徒似的。”
魏巍《东方》第六部第八章：“只有你们这些靠美国人升官发财的家伙，才是可耻的叛徒。”
杨沫《我的生平》：“当时，因为和他住在一起的党员同志突然遇见叛徒而被捕，他就赶快逃离北平。”
对国家或团体有背叛行为的人。
如：「叛徒不可饶恕。」
叛pàn（动）背叛：～贼｜～匪｜～党｜～国｜众～亲离。
徒读音：tú徒tú(1)（形）空的；没有凭借的：～劳。(2)（副）表示除此之外没有别的；仅仅：～留。(3)（副）徒然：～自惊扰。(4)（名）徒弟；学生。(5) 姓。徒tú(1)（名）信仰某种宗教的人：教～。(2)（名）同一派系的人（含贬义）：暴～。(3)（名）人（含贬义）：好色之～。(4)（名）徒刑。