ǒu yǐng
ǒu zhāng
ǒu cí
ǒu shí
ǒu yǔ
ǒu shì
ǒu zuò
ǒu shì
ǒu shǔ
ǒu fā
ǒu tí
ǒu fāng
ǒu xiàng
ǒu jiàn
ǒu rén
ǒu cí
ǒu yán
ǒu hé
ǒu shù
ǒu gēng
ǒu ér
ǒu qǐn
ǒu jù
ǒu hūn
ǒu zuò
ǒu huò
ǒu xì
ǒu gǎn
ǒu chéng
ǒu lì
ǒu fàn
ǒu sù
ǒu lì
ǒu gōng
ǒu rán
ǒu ěr
ǒu jū
ǒu xíng
ǒu nián
ǒu shù
ǒu sú
ǒu duì
ǒu yī
ǒu chàng
dān jù
liàn jù
jùn jù
zhāng jù
diǎn jù
lěng jù
yùn jù
cuàn jù
tí jù
jū jù
niù jù
bì jù
de jù
fèi jù
lì jù
huó jù
gé jù
shēn jù
jiā jù
bǐ jù
cí jù
cháng jù
xī jù
duì jù
zào jù
lián jù
chán jù
sōu jù
jié jù
xiǎn jù
kè jù
huán jù
xiǎo jù
zhī jù
yì jù
dé jù
sì jù
zhòng jù
zhuō jù
chèn jù
jǐng jù
háo jù
jué jù
zhāi jù
lì jù
ǒu jù
wú jù
qiāo jù
dié jù
xuě jù
duǎn jù
xǐ jù
shé jù
cóng jù
zhú jù
fēi jù
shěng jù
yǐn jù
zhuó jù
liú jù
guǎn jù
yāo jù
sǐ jù
zǐ jù
jiā jù
bìng jù
lì jù
yǎ jù
jié jù
zhuǎn jù
chū jù
piàn jù
fā jù
xún jù
de jù
guò jù
zhuì jù
jí jù
zì jù
jí jù
xū jù
chǐ jù
dōu jù
pò jù
qīng jù
lěi jù
sǎn jù
yuān jù
pián jù
yīn jù
zú jù
lòu jù
liàn jù
míng jù
shǔ jù
dǔ jù
jiǎn jù
duàn jù
pái jù
dàn jù
bǐ jù
rǒng jù
jiǒng jù
jù jù
yú jù
xióng jù
suǒ jù
lián jù
jǐn jù
yǔ jù
quán jù
xié jù
yán jù
lè jù
shēn jù
miào jù
chéng jù
màn jù
sāo jù
dǎo jù
jié jù
shǎng jù
bài jù
lú jù
dié jù
zhǔ jù
qǐ jù
yǔ jù
fēn jù
mì jù
jié jù
cí jù
piān jù
biāo jù
pái jù
wěi jù
jì jù
pín jù
chuí jù
jué jù
wén jù
⒈ 对偶的句子。
引宋孙光宪《北梦琐言》卷四：“李义山谓曰：‘近得一联句云：远比召公，三十六年宰辅。未得偶句。’ 温（温庭筠 ）曰：‘何不云：近同郭令，二十四考中书。’”
宋叶适《徐道晖墓志铭》：“及沉约、谢朓、永明体出，士争効之。初犹甚艰，或仅得一偶句，便已名世矣。”
1. 用木头或泥土等制成的人形：偶像。木偶戏。
2. 双，对，成双成对，与“奇（）”相对：偶数。偶语（相对私语）。对偶。无独有偶。
3. 事理上不一定要发生而发生的：偶或。偶然。偶合。偶尔。偶感。偶发事件。
4. 指丈夫或妻子：佳偶。配偶。
句读音：jù,gōu[ jù ]1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。