cuàn jù
jiā jù
fā jù
yǔ jù
yì jù
jié jù
yǔ jù
zhuǎn jù
jiǎn jù
lì jù
pái jù
fēi jù
lè jù
xún jù
jié jù
jiǒng jù
dǔ jù
dǎo jù
piàn jù
pín jù
kè jù
de jù
shé jù
duì jù
jì jù
xī jù
jué jù
xiǎn jù
de jù
chèn jù
háo jù
zì jù
lú jù
niù jù
jí jù
pò jù
huán jù
duǎn jù
qiāo jù
cí jù
xióng jù
chǐ jù
gé jù
fēn jù
liàn jù
chán jù
jù jù
màn jù
dān jù
yāo jù
jié jù
pái jù
zhú jù
wěi jù
zhuì jù
chū jù
shǔ jù
yuān jù
sǎn jù
xū jù
lòu jù
liàn jù
bǐ jù
zhuó jù
cóng jù
jùn jù
zhāng jù
zhuō jù
tí jù
cí jù
dié jù
jí jù
xiǎo jù
yǐn jù
xuě jù
mì jù
zú jù
dōu jù
guò jù
dé jù
dié jù
rǒng jù
shēn jù
liú jù
biāo jù
quán jù
zǐ jù
zhǔ jù
guǎn jù
chéng jù
bì jù
lì jù
piān jù
lěi jù
shēn jù
duàn jù
cháng jù
xǐ jù
lián jù
fèi jù
diǎn jù
jū jù
jié jù
zhāi jù
zào jù
yú jù
bài jù
zhòng jù
zhī jù
huó jù
yán jù
yùn jù
miào jù
ǒu jù
qǐ jù
sāo jù
xié jù
sǐ jù
bǐ jù
bìng jù
pián jù
jǐn jù
yīn jù
shǎng jù
wú jù
shěng jù
wén jù
jǐng jù
yǎ jù
chuí jù
jué jù
qīng jù
lì jù
sì jù
sōu jù
dàn jù
lěng jù
suǒ jù
míng jù
jiā jù
lián jù
⒈ 锤炼文句。
引唐刘知几《史通·叙事》：“其为文也，大抵编字不隻，捶句皆双，脩短取均，奇偶相配。”
章炳麟《文学说例》：“若乃素王《十翼》，《老子》一经，捶句皆双，儷辞是昉，寻其文义，独多对待。”
捶chuí（动）敲打：～背｜～门。
句读音：jù,gōu[ jù ]1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。