zhāi pò
zhāi ruǎn
zhāi yào
zhāi xuǎn
zhāi xīn
zhāi mào
zhāi fā
zhāi pǐ
zhāi biàn
zhāi fú
zhāi lù
zhāi jué
zhāi yǐn
zhāi lù
zhāi chāo
zhāi yì
zhāi qǔ
zhāi nà
zhāi chú
zhāi fù
zhāi jiè
zhāi duō
zhāi liè
zhāi jì
zhāi chāo
zhāi jù
zhāi lí
zhāi zī
zhāi pì
zhī jù
yīn jù
shǎng jù
xǐ jù
míng jù
jué jù
xié jù
guǎn jù
biāo jù
dǎo jù
mì jù
yú jù
lì jù
lián jù
zhuō jù
jié jù
sǐ jù
pái jù
chèn jù
cí jù
zú jù
sǎn jù
shěng jù
jiǎn jù
ǒu jù
bài jù
shēn jù
chán jù
jiǒng jù
chū jù
liàn jù
jié jù
xióng jù
lián jù
zì jù
fēi jù
guò jù
dé jù
zhòng jù
zhuǎn jù
liàn jù
piàn jù
fèi jù
shǔ jù
qīng jù
pò jù
jiā jù
zhāng jù
dǔ jù
cháng jù
lè jù
lì jù
shēn jù
gé jù
bìng jù
sāo jù
quán jù
dié jù
cuàn jù
jù jù
zhǔ jù
xuě jù
niù jù
pián jù
zhuì jù
lěi jù
wěi jù
wú jù
suǒ jù
zhú jù
lú jù
zào jù
xiǎn jù
xū jù
dàn jù
sōu jù
jì jù
bì jù
lěng jù
jié jù
yǔ jù
piān jù
yì jù
kè jù
dié jù
chuí jù
shé jù
miào jù
huó jù
tí jù
yǐn jù
qiāo jù
huán jù
chǐ jù
yāo jù
yǔ jù
yǎ jù
xī jù
bǐ jù
jí jù
jǐn jù
jué jù
yuān jù
chéng jù
jí jù
diǎn jù
de jù
zhāi jù
màn jù
rǒng jù
pái jù
duàn jù
xiǎo jù
duì jù
wén jù
cí jù
jiā jù
jùn jù
jū jù
jié jù
jǐng jù
dōu jù
de jù
zhuó jù
pín jù
zǐ jù
háo jù
lì jù
xún jù
duǎn jù
fā jù
dān jù
cóng jù
yán jù
fēn jù
liú jù
lòu jù
bǐ jù
qǐ jù
sì jù
yùn jù
⒈ 摘录文章诗歌之句。
引《世说新语·言语》“谢公兄弟与诸人私庭讲习” 刘孝标注引南朝宋檀道鸾《续晋阳秋》：“寧康三年九月九日，帝讲《孝经》，僕射谢安侍坐，吏部尚书陆纳 、兼侍中卞耽读，黄门侍郎谢石 、吏部袁宏兼执经，中书郎车胤、丹阳尹王混摘句。”
清赵翼《瓯北诗话·陆放翁诗》：“放翁古今体诗，每结处必有兴会、有意味……今就近体中摘句於后，使人见其功力之精。”
摘zhāi(1)（动）用手采下或取下：～梨。(2)（动）选取：～录。(3)（动）摘借：寻章～句。
句读音：jù,gōu[ jù ]1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。