kuā fá
kuā jiāo
kuā gōng
kuā kuáng
kuā jiǎng
kuā xīn
kuā yàn
kuā zàn
kuā fū
kuā wū
kuā kǒu
kuā duó
kuā màn
kuā zuǐ
kuā chēng
kuā é
kuā zhú
kuā dà
kuā zhà
kuā qǐ
kuā yán
kuā jiāo
kuā xiǎn
kuā qiào
kuā yào
kuā fú
kuā kuò
kuā hù
kuā jiǎng
kuā háo
kuā xǔ
kuā měi
kuā mò
kuā fù
kuā jiǎng
kuā yì
kuā zhāng
kuā zì
kuā pí
kuā tè
kuā yán
kuā shì
kuā mí
kuā lùn
kuā xǔ
kuā qí
kuā shǎng
kuā lì
kuā jiàn
kuā chǐ
kuā shì
kuā hǎo
kuā biàn
kuā tuō
kuā cí
kuā shuō
kuā dàn
kuā yáng
kuā chà
kuā yù
kuā shàng
kuā shì
kuā xuàn
kuā màn
kuā zhà
kuā chěng
kuā tán
kuā mù
kuā qiáng
kuā tàn
kuā shì
kuā shì
kuā zhòng
kuā ào
kuā jiē
kuā wán
kuā dào
kuā màn
kuā ào
kuā róng
kuā yín
kuā mài
kuā qiào
kuā shē
kuā xuàn
kuā jìng
kuā guān
kuā tán
kuā yòu
kuā xiàn
kuā kè
kuā bái
kuā jīn
kuā rén
bó fá
sì fá
cái fá
kuā fá
rǎng fá
gē fá
dǎng fá
shā fá
jiàn fá
bǐ fá
xuàn fá
zuò fá
zhǎn fá
jūn fá
méng fá
pò fá
zhuó fá
zhū fá
běi fá
hóng fá
cǎi fá
jiǎo fá
qǐ fá
xūn fá
qīn fá
shé fá
kè fá
chǎn fá
zhēng fá
tǎo fá
tà fá
líng fá
lōu fá
jūn fá
yāo fá
dào fá
kǎo fá
jiǎn fá
bù fá
zì fá
kǎn fá
jiǔ fá
shān fá
tiě fá
zé fá
zhàn fá
duàn fá
shāng fá
xiè fá
dǎng fá
xiāng fá
wéi fá
xī fá
qiāng fá
gōng fá
làn fá
zhí fá
xǐ fá
diào fá
qián fá
chǎn fá
cán fá
bù fá
jiāo fá
jiǎn fá
chēng fá
jiāo fá
láo fá
kǒu fá
hóng fá
yōng fá
jīn fá
biǎn fá
gōng fá
guó fá
sì fá
jìn fá
dàn fá
bù fá
cān fá
jī fá
⒈ 炫耀。
引明方孝孺《与陈用中书》：“好学不倦，不自夸伐。”
犹夸耀。 《后汉书·王允传》：“布（吕布 ）亦负其功劳，多自夸伐，即失意望，渐不相平。”
《南史·胡藩传》：“至於涉猎记传，一咏一谈，自许以雄豪，加以夸伐，搢绅白面之士，辐凑而归，此毅不肯为公下也。”
1. 说大话，自吹：夸口。夸张。夸耀。夸嘴（夸口）。浮夸。夸夸其谈。
2. 用话奖励，赞扬：夸赞。夸许。
3. 奢侈：“贵而不为夸”。
伐读音：fá伐fá(1)（动）砍：～树。(2)（动）攻打：讨～。