méng lóng
méng yào
méng chōng
méng lòu
méng guì
méng yú
méng hùn
méng shī
méng pí
méng fàn
mēng rán
méng qì
méng zhì
méng zhèng
měng dǒng
méng sì
méng mào
méng hòu
méng jī
méng shòu
méng zá
méng zhì
méng shì
méng shú
méng gài
méng guǎn
méng gǔ
méng lì
méng huà
méng sǒu
méng luò
méng yuān
méng gū
méng méi
méng yì
méng yī
méng qiú
méng méng
méng xìng
méng hàn
méng tóng
méng huì
méng tóng
méng sòng
méng lóng
méng mào
méng miè
měng hàn
méng xiū
méng zǐ
méng miè
méng mí
méng zé
méng miàn
méng hǒng
méng róng
méng chén
méng kuò
méng méng
méng lóng
měng zú
méng dùn
měng gǔ
méng lóng
méng gǔ
méng bì
méng gòu
méng jīn
méng ān
méng zhào
méng ēn
méng mèi
méng yǒng
méng téng
méng hóng
mēng piàn
méng hòng
méng zòu
méng mì
méng mò
méng suō
méng guì
méng bèi
méng bǎo
méng mèi
méng róng
méng yǔ
méng jiū
méng yǎn
méng qī
méng yī
méng bì
méng tián
méng shān
méng méng
méng gōng
méng fù
méng miǎo
méng zhí
méng bǐ
méng mù
méng shí
méng qī
méng qì
méng sǒu
méng lóng
méng lóng
méng yòu
méng fá
méng xū
mēng shì
méng mò
méng ái
méng lún
mēng sōng
méng nàn
méng zhuāng
méng mào
méng xué
méng yǎng
méng dùn
méng chōng
méng fū
méng qī
⒈ 亦作“蒙箕”。古时腊月驱逐疫鬼或出丧时所用之神像。脸方而丑，发多而乱，形凶恶。
引《荀子·非相》：“仲尼之状，面如蒙倛。”
杨倞注：“倛，方相也。其首蒙茸然，故曰蒙倛…… 韩侍郎云：‘四目为方相，两目为倛。’”
晋葛洪《抱朴子·博喻》：“咎繇面如蒙箕。”
唐韩愈《杂说》之三：“其貌有若蒙倛者。”
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
倛读音：qī1.古代术士驱鬼时所戴的形状可怕的面具，亦称“倛头”。“仲尼之状，面如蒙～。”
2.古同“欺”，欺诈。