méng gǔ
méng mí
méng qì
méng qī
méng luò
méng gōng
méng fá
méng miè
méng miǎo
měng zú
méng mào
méng ái
méng huà
méng lóng
méng hóng
méng méng
méng kuò
méng yī
méng zhì
méng zhèng
méng miàn
méng zòu
méng sòng
méng chén
méng yì
méng qì
mēng shì
méng hǒng
méng ēn
méng mèi
méng lóng
méng xiū
méng yuān
méng bǎo
méng shī
méng guì
méng zhào
méng mò
méng suō
méng sǒu
méng chōng
méng guì
měng gǔ
méng xū
méng mèi
méng yǒng
méng jīn
méng mào
měng hàn
méng bì
méng fù
méng yǔ
méng jiū
méng miè
méng zhí
méng lòu
méng téng
méng tóng
méng chōng
mēng piàn
méng yào
méng jī
méng qiú
méng tóng
méng gū
méng róng
méng hòng
méng bǐ
méng huì
méng shí
méng méng
méng bì
méng fàn
méng méng
méng mù
méng xué
méng tián
méng zhì
méng dùn
méng méi
méng lì
méng lóng
méng dùn
méng hòu
méng mò
méng nàn
méng fū
méng zǐ
méng zhuāng
méng róng
mēng sōng
méng lóng
méng gǔ
méng bèi
méng yī
méng yòu
méng sì
méng pí
méng sǒu
méng lóng
méng yǎng
méng guǎn
méng yú
méng gài
méng ān
mēng rán
méng qī
méng lún
méng hàn
méng gòu
méng yǎn
méng lóng
méng shān
méng hùn
méng shì
méng zé
méng xìng
méng shú
méng shòu
méng mào
měng dǒng
méng zá
méng mì
⒈ 眼睛欲闭又开。形容醉态或睡态。
引宋苏轼《杜介送鱼》诗：“醉眼矇矓觅归路， 松江烟雨晚疎疎。”
《警世通言·李谪仙醉草吓蛮书》：“天子召李白上殿，见其面尚带酒容，两眼兀自有矇矓之意。”
清蒲松龄《聊斋志异·尸变》：“四客奔波颇困，甫就枕，鼻息渐粗。惟一客尚矇矓。”
⒉ 模糊，不分明。
引明高明《琵琶记·义仓赈济》：“若还得了两家财物，只得矇矓写个回文。”
清蒲松龄《聊斋志异·公孙九娘》：“既而生归，则暮色矇矓，不甚可辨。”
将睡时眼睛欲闭又张的样子。
如：「他一副睡眼蒙眬的模样，八成是困了。」
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
眬读音：lóng眬lóng见〔蒙眬〕。