méng téng
méng miàn
méng hàn
méng mò
méng lóng
méng guì
méng gòu
mēng rán
měng zú
méng mù
méng qì
méng hùn
méng luò
méng qì
méng yòu
mēng sōng
méng lóng
méng gū
méng sì
mēng shì
méng méng
méng bèi
méng ái
méng zhào
méng jīn
méng yǎn
méng jī
méng yī
méng miǎo
méng mò
méng sòng
méng fù
méng xiū
méng fū
méng yào
méng tián
méng yuān
méng lóng
méng mào
méng guì
méng yú
méng qī
méng gài
méng zǐ
méng qiú
méng fá
méng méng
méng shī
méng lì
méng lún
méng yǒng
méng bǎo
méng lóng
méng shān
méng qī
méng tóng
méng kuò
méng róng
méng dùn
méng miè
méng yī
méng nàn
méng yǔ
méng hǒng
méng huà
méng lóng
méng pí
méng ēn
méng dùn
méng miè
méng chōng
méng zhuāng
méng lòu
méng shú
méng gǔ
méng mèi
méng zhì
měng dǒng
méng mào
méng hòu
méng bì
méng zhèng
méng shòu
méng huì
méng zá
méng mào
méng tóng
měng gǔ
méng fàn
méng bǐ
méng chōng
méng róng
méng méi
méng zé
méng gǔ
méng zhí
méng zhì
méng zòu
měng hàn
méng bì
méng sǒu
méng yǎng
méng jiū
méng hòng
méng mí
méng suō
méng hóng
mēng piàn
méng guǎn
méng shì
méng shí
méng ān
méng méng
méng xìng
méng gōng
méng chén
méng lóng
méng yì
méng xué
méng xū
méng mèi
méng sǒu
méng mì
蒙茏ménglóng
(1) 草木茂盛的样子
.例蒙茏的大草原英dense⒈ 覆蔽貌；草木茂密貌。
引《文选·孙绰＜游天台山赋＞》：“披荒榛之蒙蘢。”
吕向注：“蒙蘢，林密貌。”
唐卢鸿一《嵩山十志·樾馆》诗：“芳靃蘼兮荫蒙蘢，幽人构舘兮在其中。”
王闿运《牵牛花赋》序：“牵牛花者，蔓生蒙蘢。”
⒉ 草木覆蔽处。
引《汉书·扬雄传上》：“获蒙蘢，轔轻飞。”
颜师古注：“蒙蘢，草木所蒙蔽处也。”
唐李德裕《怀鸮赋》：“﹝鴞﹞由是翔集无所，摧頽逼威，昼戢翼於蒙蘢，夜相鸣而悲思。”
⒊ 犹朦胧。
引明李介《天香阁随笔》卷一：“﹝浙江﹞迴峦掞翠，曲嶂摛青，云气蒙蘢，波光淡荡。”
草木茂密。《汉书．卷四九．鼌错传》：「萑苇竹箫，屮木蒙茏，支叶茂接，此矛鋋之地也。」也作「蒙笼」。
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
茏读音：lóng茏lóng〔茏葱〕（形）（草木）青翠茂盛。