méng tóng
méng lóng
méng sǒu
méng mào
méng qī
méng yòu
méng mào
méng dùn
méng ái
méng guì
méng zá
méng ēn
méng téng
méng lì
méng bèi
méng méi
měng gǔ
méng hàn
méng zǐ
méng shòu
méng hòu
méng suō
méng guì
méng xìng
méng xū
méng huì
mēng shì
méng zhèng
méng yī
méng yuān
méng yào
méng gǔ
méng huà
méng yǒng
méng lóng
méng zhí
méng yì
méng gài
méng mò
méng nàn
méng fù
měng hàn
méng zhì
méng lóng
méng yǎng
méng tián
méng yǎn
méng gōng
méng chén
méng xiū
méng yī
méng qì
méng zhì
méng shī
méng méng
méng luò
méng yú
méng méng
méng pí
méng miè
méng hóng
méng lòu
méng shú
méng chōng
méng ān
měng dǒng
méng tóng
méng gū
méng mèi
méng shān
mēng piàn
méng yǔ
méng mò
méng mì
mēng sōng
méng qī
méng qiú
méng róng
méng bǎo
méng miǎo
méng mù
méng chōng
mēng rán
méng fū
méng qì
méng miàn
méng hùn
méng sǒu
méng mí
méng lóng
méng róng
méng kuò
méng gòu
méng jiū
méng mèi
měng zú
méng fá
méng zhào
méng zòu
méng sì
méng hòng
méng shì
méng sòng
méng shí
méng jī
méng miè
méng zé
méng dùn
méng lóng
méng lún
méng hǒng
méng bì
méng lóng
méng bǐ
méng fàn
méng zhuāng
méng mào
méng xué
méng gǔ
méng jīn
méng méng
méng guǎn
méng bì
de xìng
xīn xìng
hé xìng
xún xìng
jí xìng
jì xìng
biàn xìng
jiǎo xìng
ài xìng
bì xìng
jiǎo xìng
bù xìng
bì xìng
huān xìng
xīn xìng
shāng xìng
yǒu xìng
yāo xìng
báo xìng
liú xìng
dú xìng
jiāo xìng
yāo xìng
xiǎn xìng
wàng xìng
jiān xìng
duō xìng
cái xìng
cái xìng
yào xìng
méng xìng
quán xìng
xíng xìng
qīn xìng
bī xìng
suǒ xìng
jǐ xìng
jiǎo xìng
nì xìng
cán xìng
háo xìng
jìn xìng
chǒng xìng
jì xìng
guì xìng
wàn xìng
ēn xìng
hòu xìng
jiǎo xìng
tiǎn xìng
yí xìng
jìn xìng
xié xìng
nìng xìng
sī xìng
xī xìng
chán xìng
xī xìng
cáng xìng
lín xìng
dào xìng
xī xìng
rù xìng
guò xìng
juàn xìng
qiān xìng
jì xìng
róng xìng
xī xìng
jì xìng
yóu xìng
qìng xìng
hā xìng
⒈ 犹幸蒙，幸运地受到。谦词。
引唐韩愈《顺宗实录一》：“叔文蒙幸太子有所见，敢不以闻。”
唐元稹《告赠皇祖祖妣文》：“小子稹蒙幸餘福，据有方州。”
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
幸读音：xìng幸xìng(1)（名）幸福；幸运：荣～｜三生有～。(2)（动）认为幸福而高兴：欣～｜庆～｜～灾乐祸。(3)（动）〈书〉望；希望：～勿推却。(4)（副）侥幸：～亏｜～免。(5)（动）〈书〉宠幸：～臣。(6)（动）旧时指皇帝到达某地：巡～｜临～。(7)姓。