méng miǎo
méng mào
měng hàn
méng gōng
méng shī
méng bǎo
méng hòng
méng jīn
méng xué
méng zhì
méng yòu
méng shòu
méng chén
méng yǒng
mēng sōng
méng xiū
méng fàn
méng bì
méng gǔ
méng gǔ
méng ái
méng kuò
méng lóng
méng zǐ
méng qì
méng fá
méng hùn
méng mí
méng jiū
méng qī
měng gǔ
méng lóng
méng lì
méng huà
méng sǒu
méng yì
méng hóng
méng yú
méng xìng
měng zú
měng dǒng
méng luò
méng lóng
méng lóng
méng fū
méng méng
méng mèi
méng chōng
méng méng
méng guì
méng ēn
méng tóng
méng bì
méng yī
méng hòu
méng shú
méng mào
méng mì
méng jī
méng suō
méng xū
méng yī
méng shì
méng zhí
méng zhuāng
méng yào
méng miè
méng zé
méng lòu
méng zhào
méng fù
méng téng
méng tóng
méng tián
méng mào
méng sì
méng qī
méng bǐ
méng dùn
méng yǎng
méng nàn
méng zá
méng zhì
méng yǎn
méng mù
mēng shì
méng miè
méng shí
méng shān
méng guǎn
méng ān
méng guì
méng pí
méng huì
méng hǒng
méng mò
mēng rán
méng méi
méng róng
méng hàn
méng mò
méng bèi
méng méng
méng lún
méng sòng
méng dùn
méng gài
méng qì
mēng piàn
méng chōng
méng miàn
méng yǔ
méng yuān
méng mèi
méng gū
méng lóng
méng zhèng
méng lóng
méng qiú
méng zòu
méng sǒu
méng gòu
méng róng
cǎi shí
fǔ shí
shōu shi
cuō shí
zhāo shí
jùn shí
chóng shí
jiū shí
quán shí
jī shí
piāo shí
jué shí
chāo shí
sòng shí
chōu shí
jué shí
méng shí
yuán shí
gǔ shí
zhí shí
jiǎn shí
qiáo shí
duō shí
jiè shí
dǎo shí
tàn shí
duō shí
hán shí
fǔ shí
⒈ 后因称摘取文词为“蒙拾”，常用作书名，含有自谦之意。如清代王士禛有《花草蒙拾》、 王士禄有《读史蒙拾》、 杭世骏有《汉书蒙拾》、《后汉书蒙拾》。后因称摘取文词为“蒙拾”，常用作书名，含有自谦之意。如清代王士禛有《花草蒙拾》、 王士禄有《读史蒙拾》、 杭世骏有《汉书蒙拾》、《后汉书蒙拾》。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·辩骚》：“才高者菀其鸿裁，中巧者猎其艳辞……童蒙者拾其香草。”
摭取文词，常用为自谦之辞。如清王士禄有《读史蒙拾一卷》。
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
拾读音：shí,shè[ shí ]1. 捡，从地上拿起：拾草。拾粪。拾零（捡取某方面的零碎材料，常用于文章标题）。拾取。俯拾皆是。拾人牙慧。
2. 收，敛，整理：收拾。拾掇。
3. “十”的大写。
4. 旧称射箭人穿在左臂上的皮制护袖。