méng sǒu
méng mèi
méng fá
méng lóng
méng sì
méng mào
měng gǔ
méng mò
méng zhì
méng zǐ
méng shí
méng miǎo
méng jīn
méng huà
mēng rán
méng fù
méng mèi
méng jī
méng guì
méng sǒu
méng méng
méng dùn
méng miè
méng guì
méng chōng
méng xiū
méng zé
méng xué
méng gū
méng huì
méng xū
méng miàn
méng tián
méng qī
méng tóng
méng méng
méng shī
méng yǎng
méng jiū
méng shòu
méng shān
méng yòu
méng zhí
méng yī
méng zhào
méng mì
mēng shì
méng miè
mēng piàn
méng yǔ
méng ēn
méng gōng
méng bì
méng yǒng
méng mào
méng zá
méng qì
méng zhèng
méng hàn
méng lóng
méng chōng
méng nàn
méng fū
méng gǔ
méng lóng
méng guǎn
méng yī
méng gài
méng yuān
méng lún
méng mù
méng tóng
méng lóng
méng fàn
méng mí
méng yǎn
méng ái
méng lòu
méng bì
méng chén
méng shú
méng mò
méng hòng
méng sòng
méng zhuāng
méng qiú
méng yì
měng hàn
méng méi
méng róng
méng shì
méng bǎo
méng pí
méng kuò
méng hùn
méng gòu
méng qī
méng hǒng
méng lóng
mēng sōng
méng hòu
méng róng
méng gǔ
méng téng
méng zhì
méng mào
méng lì
měng zú
méng luò
méng lóng
méng yú
méng bǐ
méng suō
méng hóng
méng yào
méng qì
méng zòu
méng ān
méng xìng
méng bèi
méng méng
méng dùn
měng dǒng
shēng bǐ
pín bǐ
lòu bǐ
shān bǐ
yuǎn bǐ
xián bǐ
xū bǐ
mèi bǐ
qīng bǐ
xǔ bǐ
lǎo bǐ
chén bǐ
chen bǐ
zhuī bǐ
xiàn bǐ
wú bǐ
yōng bǐ
yǎn bǐ
chī bǐ
cūn bǐ
xiāo bǐ
méng bǐ
biān bǐ
yán bǐ
kēng bǐ
suǒ bǐ
zàn bǐ
yě bǐ
qiáo bǐ
fēi bǐ
pì bǐ
fù bǐ
ān bǐ
lǐ bǐ
nán bǐ
jī bǐ
qiǎn bǐ
jiāo bǐ
xī bǐ
zàn bǐ
chī bǐ
qiān bǐ
cū bǐ
bēi bǐ
kě bǐ
wěi bǐ
cǎo bǐ
yuè bǐ
tān bǐ
kēng bǐ
dōng bǐ
sú bǐ
shàn bǐ
zhì bǐ
bā bǐ
xiāng bǐ
rén bǐ
dū bǐ
pǔ bǐ
wēi bǐ
běi bǐ
yú bǐ
zhì bǐ
fán bǐ
yàn bǐ
lián bǐ
jiàn bǐ
kuáng bǐ
wán bǐ
shàn bǐ
hūn bǐ
qióng bǐ
jìn bǐ
fán bǐ
jiǎn bǐ
hán bǐ
cū bǐ
⒈ 愚昧鄙陋。
引三国魏曹丕《与锺大理书》：“猥以蒙鄙之姿，得覩希世之宝。”
《旧唐书·郭子仪传》：“臣诚蒙鄙，识昧古今。”
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
鄙读音：bǐ鄙bǐ(1)（形）粗俗；低下：～俗（粗俗；庸俗）｜卑～。(2)（代）谦辞；旧时用于自称：～人｜～意｜～见。(3)（动）〈书〉轻视；看不起：～视｜～弃（看不起；厌恶）。(4)（名）〈书〉边远的地方：边～。