méng miè
méng lóng
méng zhí
méng lóng
méng shì
méng lóng
méng mí
méng lóng
méng téng
méng gū
méng shú
méng yī
méng yuān
méng yǎn
méng zǐ
méng yǒng
méng shī
méng bǐ
méng mò
méng zhuāng
méng nàn
méng miàn
méng sǒu
méng qì
méng sòng
méng tóng
méng lóng
méng miǎo
méng jīn
méng róng
méng ái
méng guì
méng shān
méng yī
méng méng
méng mò
méng fá
méng chōng
měng hàn
méng qiú
méng gōng
méng bǎo
méng fù
méng mù
méng hàn
méng xū
méng huì
méng jiū
méng sǒu
méng lì
méng yòu
méng shòu
méng bèi
méng qī
méng gǔ
méng mào
méng qì
méng kuò
méng yì
méng mào
méng xué
méng méng
méng chén
méng yào
méng guì
méng fàn
méng qī
méng bì
méng zòu
méng lún
méng hóng
méng gòu
méng luò
méng zá
méng zhì
méng mì
méng hòng
méng fū
méng dùn
mēng sōng
méng zhào
méng gǔ
měng zú
méng tóng
méng mèi
méng miè
méng dùn
méng zhèng
méng guǎn
méng ēn
méng jī
mēng shì
méng mào
méng suō
méng gài
méng chōng
měng dǒng
méng xiū
méng tián
méng ān
méng zhì
méng hǒng
méng róng
méng hòu
méng bì
méng huà
mēng piàn
méng méng
méng méi
méng xìng
méng pí
méng zé
méng shí
méng yǎng
méng sì
méng hùn
méng lòu
méng lóng
měng gǔ
mēng rán
méng yǔ
méng yú
méng mèi
⒈ 盲人。亦作“矇叟”。
引明刘基《述志赋》：“前蒙瞍以指途兮，彊杨子使操辕。”
⒉ 盲人。
引《楚辞·九章·怀沙》：“玄文处幽兮，矇瞍谓之不章。”
洪兴祖补注：“有眸子而无见曰矇，无眸子曰瞍。”
晋葛洪《抱朴子·擢才》：“华章藻蔚，非矇瞍所玩；英逸之才，非浅短所识。”
清周亮工《王王屋传》：“甚有矇瞍孤贫，鳩杖鶉衣，亦视力投金钱槛车贐之。”
⒊ 指乐官。古代多以盲人充任，故名。
引《诗·大雅·灵台》：“鼉鼓逢逢，矇瞍奏公。”
《吕氏春秋·达郁》“矇箴师诵” 高诱注引《诗》作“矇叟奏功”。 宋苏轼《集英殿秋宴教坊词·教坊致语》：“採謡言於《击壤》，助矇瞍之陈《诗》。”
蒙，有眼珠而看不见。瞍，没眼珠。蒙瞍指盲人。
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
瞍读音：sǒu瞍sǒu(1)〈书〉(2)（名）眼睛没有瞳人；看不见东西。(3)（形）瞎子。