méng tián
méng qī
méng fù
méng yuān
mēng shì
méng bǎo
méng yī
méng lòu
méng nàn
méng mí
méng bì
méng lóng
méng gōng
méng xué
méng lóng
méng gòu
méng xìng
měng dǒng
méng sǒu
méng zhèng
méng guǎn
mēng sōng
méng zhì
méng dùn
méng guì
méng bì
méng mì
méng mèi
méng shí
mēng rán
méng hùn
měng zú
měng hàn
méng miǎo
méng hòng
méng miè
méng ān
méng kuò
méng zǐ
méng jī
méng pí
méng xū
méng lóng
méng fū
méng miàn
méng guì
méng zhào
méng yǒng
méng tóng
méng bǐ
méng shú
méng shān
méng mò
méng gǔ
méng zhuāng
méng hòu
méng zòu
méng zé
méng gū
méng mèi
méng qī
méng yú
méng yī
méng lóng
méng yǔ
méng yào
méng méng
méng jīn
méng dùn
méng bèi
méng suō
méng jiū
méng huì
méng chōng
méng fá
méng mù
méng lún
méng xiū
méng qiú
méng mào
méng méng
měng gǔ
méng ái
méng shòu
méng lóng
méng miè
méng róng
méng tóng
méng qì
méng huà
méng qì
méng róng
méng fàn
méng gǔ
méng mào
méng shī
méng zhí
méng hàn
méng yǎng
méng hǒng
méng mò
méng chōng
mēng piàn
méng sòng
méng méng
méng sì
méng yǎn
méng zá
méng ēn
méng gài
méng mào
méng zhì
méng téng
méng yòu
méng chén
méng yì
méng hóng
méng méi
méng luò
méng sǒu
méng shì
méng lì
méng lóng
蒙懂měngdǒng
(1) 糊涂;不明[.好工具]事理
英bewildered;confused另见mēng;méng
⒈ 糊涂；不明事理。
引《岁时广记》卷五引宋吕原明《岁时杂记》：“元日五更初，猛呼他人，他人应之，即告之曰：‘卖与尔懞懂。’卖口吃亦然。”
明冯梦龙《挂枝儿·情淡》：“好笑我真懞懂。”
明沉鲸《双珠记·师徒传习》：“那时方年五岁，虽有知觉，尚多懞懂。”
《儿女英雄传》第三十回：“何小姐精明也精明不到此； 安公子懞懂也懞懂不到此。”
⒉ 指景物模糊不明。
引宋邓椿《画继·轩冕才贤》：“解作无根树，能描懞懂云。”
清焦袁熹《梅子黄时雨》词：“天涯景懞懂，远山何处孤艇？”
糊涂、不明事理。也作「懵懂」。