gū zhú
kōng zhú
qí zhú
mì zhú
biān zhú
jiāo zhú
yú zhú
zǐ zhú
yǎn zhú
bǐ zhú
tóng zhú
qióng zhú
cí zhú
diàn zhú
xún zhú
jiū zhú
pǐn zhú
sè zhú
máo zhú
kǔ zhú
dí zhú
pào zhú
tán zhú
sǎo zhú
cè zhú
xiù zhú
jǐn zhú
lè zhú
shí zhú
tiān zhú
hé zhú
chuī zhú
dān zhú
nán zhú
yún zhú
lù zhú
jīn zhú
chí zhú
xǐ zhú
lǐn zhú
māo zhú
fú zhú
páo zhú
yǔ zhú
shuǐ zhú
liáo zhú
jiàn zhú
chǔ zhú
sōng zhú
lóng zhú
lóng zhú
lù zhú
pōu zhú
qì zhú
hàn zhú
ruò zhú
pú zhú
ruì zhú
kū zhú
shù zhú
mèng zhú
huáng zhú
bāo zhú
fú zhú
hàn zhú
tóng zhú
táo zhú
xiū zhú
àn zhú
kūn zhú
diān zhú
yín zhú
lèi zhú
jīn zhú
ruò zhú
bān zhú
huáng zhú
kē zhú
bèng zhú
máo zhú
yì zhú
sī zhú
kū zhú
ròu zhú
zuó zhú
mò zhú
jī zhú
bào zhú
tù zhú
huáng zhú
cí zhú
qióng zhú
fāng zhú
cán zhú
chái zhú
bān zhú
chī zhú
jī zhú
shēn zhú
biān zhú
jiàn zhú
cuì zhú
pò zhú
cì zhú
mù zhú
mèi zhú
qīng zhú
xiāng zhú
pèi zhú
fèng zhú
qí zhú
hǔ zhú
hán zhú
dí zhú
dì zhú
chéng zhú
kàn zhú
lú zhú
lěng zhú
zhàng zhú
miào zhú
jiǔ zhú
xiè zhú
kǔ zhú
xiào zhú
qióng zhú
zǐ zhú
tǒng zhú
hēi zhú
fēn zhú
bā zhú
zōng zhú
nán zhú
shí zhú
yù zhú
lè zhú
guì zhú
xì zhú
háo zhú
gé zhú
guì zhú
gū zhú
xiū zhú
⒈ 竹之一种，可以制笛。
引唐白居易《寄蕲州簟与元九因题六韵》：“笛竹出蘄春，霜刀劈翠筠。”
宋韩驹《次韵何文缜种竹》：“杜陵穷老觅榿裁，不似何郎种笛竹。”
明李时珍《本草纲目·木五·竹》：“笛竹，一节尺餘，出吴楚。”
笛dí(1)（名）管乐器。竹制。单管横吹；有一吹孔、一膜孔、六个指孔。形状大小不一；常用的有梆笛、曲笛两种：～子。(2)（名）响声尖锐的发音器：警～。
竹读音：zhú[ zhú ]1. 常绿多年生植物，春日生笋，茎有很多节，中间是空的，质地坚硬，种类很多。可制器物，又可做建筑材料：竹子。竹叶。竹笋。竹编（用竹篾编制的工艺品）。竹刻。
2. 指竹制管乐器：金石丝竹。
3. 中国古代乐器八音之一。
4. 姓。