yí lù
yí jū
yí xiǎn
yí yì
yí lù
yí zào
yí fú
yí huì
yí mǐn
yí lún
yí cuì
yí shì
yí jì
yí cháo
yí yán
yí fēn
yí dàng
yí tíng
yí shuō
yí tiǎn
yí jiǎo
yí jiǎn
yí dūn
yí bēi
yí dàn
yí kuàng
yí yì
yí pán
yí zú
yí shāng
yí mí
yí liáo
yí mù
yí guāng
yí yǔ
yí guǎn
yí tǎn
yí kǎo
yí fú
yí zǔ
yí xià
yí děng
yí tài
yí shān
yí dàn
yí gòu
yí yì
yí mèi
yí jiè
yí yú
yí yóu
yí fù
yí guān
yí píng
yí gù
yí lè
yí lóng
yí luò
yí rán
yí qín
yí chōu
yí dào
yí gē
yí zōu
yí yú
yí mù
yí qīn
yí zhí
yí guǐ
yí miè
yí gēng
yí sì
yí dí
yí mò
yí máo
yí jī
yí líng
yí mán
yí huǐ
yí cán
yí yóu
yí bái
yí zōng
yí dá
yí yǎ
yí chuáng
yí qū
yí chàng
yí huāng
yí hào
yōu kuàng
yě kuàng
xiāo kuàng
háo kuàng
yuàn kuàng
wú kuàng
xián kuàng
xiǎo kuàng
gū kuàng
kāi kuàng
lí kuàng
fēng kuàng
chóng kuàng
hóng kuàng
xióng kuàng
kuí kuàng
shū kuàng
huī kuàng
yōu kuàng
huá kuàng
xī kuàng
hóng kuàng
dài kuàng
mí kuàng
tián kuàng
zhāo kuàng
jiǒng kuàng
liáo kuàng
zǔ kuàng
xiù kuàng
yí kuàng
yuān kuàng
fàng kuàng
hào kuàng
liáng kuàng
yān kuàng
wú kuàng
yuǎn kuàng
liáo kuàng
cū kuàng
xiá kuàng
kōng kuàng
qù kuàng
xiǎn kuàng
xū kuàng
míng kuàng
chāo kuàng
shī kuàng
kuí kuàng
níng kuàng
gǔ kuàng
qīng kuàng
hóng kuàng
guān kuàng
yí kuàng
pín kuàng
jiǎn kuàng
yá kuàng
kuān kuàng
zhào kuàng
gāo kuàng
yīn kuàng
xuán kuàng
zhēn kuàng
fèi kuàng
chōng kuàng
hóng kuàng
qīng kuàng
chí kuàng
tōng kuàng
píng kuàng
jiǔ kuàng
xuān kuàng
◎夷旷yikuang
襟怀hAo86.夷旷
⒈ 平和旷达。
引《晋书·傅玄传赞》：“志厉彊直，性乖夷旷。”
宋何薳《春渚纪闻·叔夜有道之士》：“余观嵇中散被譖就刑，寃痛甚矣，而叔夜乃更神色夷旷，援琴终曲，重嘆《广陵》之不传。”
清纪昀《阅微草堂笔记·滦阳消夏录三》：“先生神思夷旷，谅不恐怖。”
⒉ 闲适放达。
引《北史·阳休之传》：“﹝休之﹞谈笑晏然，议者服其夷旷。”
清陈田《明诗纪事辛籤·杨文骢》：“陈子龙《安雅堂集》：龙友诗有幽峭之思，沉鬱之色，壮烈而不失和平，夷旷而中存庄雅。”
⒊ 平坦而宽阔。
引唐陆长源《酬孟十二新居见寄》诗：“大道本夷旷，高情亦冲虚。”
《明史·广西土司传一·南宁》：“又郡地夷旷，可宿数万师。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
旷读音：kuàng旷kuàng(1)（形）空而宽阔：～野｜地～人稀。(2)（形）心境开阔：～达｜心～神怡。(3)（动）耽误；荒废：～课｜～工｜～日废时。(4)（形）相互配合的两个零件的间隙大于所要求的范围；衣着过于肥大；不合体：车轴～了｜螺丝～了｜这双鞋我穿着太～了。(5)（Kuànɡ）姓。