chuī xiāo
chuī dí
chuī líng
chuī pěng
chuī pāi
chuī hún
chuī huáng
chuī wàn
chuī tóng
chuī tán
chuī lǜ
chuī xǔ
chuī fèng
chuī tái
chuī shuā
chuī lè
chuī da
chuī yān
chuī jiǎo
chuī xī
chuī léi
chuī sòng
chuī qiāng
chuī jī
chuī tǒng
chuī téng
chuī zòu
chuī bò
chuī zhú
chuī chén
chuī líng
chuī huī
chuī qiú
chuī ǒu
chuī dòng
chuī chuī
chuī yú
chuī sù
chuī huā
chuī lún
chuī nòng
chuī xū
chuī fú
chuī jìng
chuī guǎn
chuī fēng
chuī hǒu
chuī huǒ
chuī jī
chuī hū
chuī shà
chuī biān
chuī shǒu
chuī niú
chuī sàn
chuī chàng
chuī rǔ
chuī yù
chuī jīn
chuī shā
chuī máo
chuī zǐ
chuī yè
chuī yáng
chuī chún
chuī dàng
chuī shào
chuī méi
chuī guǎn
chuī suǒ
chuī hǔ
chuī dēng
chuī jī
chuī chí
chuī gǔ
chuī zhì
chuī luó
chuī shēng
chuī mào
chuī xū
chuī yún
chuī fā
chuī jiā
yì fèng
hé fèng
luán fèng
tàn fèng
wěi fèng
bǔ fèng
yáo fèng
liǎng fèng
wēi fèng
dān fèng
qí fèng
yāo fèng
wěi fèng
nú fèng
xīng fèng
xiáng fèng
lóng fèng
zhàn fèng
yóu fèng
kuà fèng
kūn fèng
gāo fèng
tóng fèng
wǔ fèng
pān fèng
zhào fèng
jǐn fèng
guī fèng
tǔ fèng
jiāo fèng
chǔ fèng
jiǔ fèng
bì fèng
wǔ fèng
jīn fèng
qīng fèng
yún fèng
chuī fèng
xī fèng
là fèng
bái fèng
tiě fèng
dà fèng
tí fèng
lín fèng
fù fèng
yí fèng
dé fèng
zhī fèng
ǒu fèng
xiān fèng
zǐ fèng
xián fèng
pī fèng
jí fèng
yuān fèng
míng fèng
chí fèng
xiáng fèng
sān fèng
cǎi fèng
qín fèng
bǎo fèng
chì fèng
tóng fèng
huán fèng
xuán fèng
cuì fèng
gē fèng
chú fèng
qǐ fèng
chén fèng
tuán fèng
yuān fèng
zhú fèng
shuāng fèng
bǎi fèng
jì fèng
niǎo fèng
shén fèng
èr fèng
⒈ 后因以“吹凤”指吹奏笙箫等乐器。
引汉刘向《列仙传·王子乔》：“王子乔者， 周灵王太子晋也，好吹笙作凤凰鸣。”
又《萧史》：“萧史者， 秦穆公时人也。善吹簫，能致孔雀、白鹤於庭。 穆公有女字弄玉好之，公遂以女妻焉。日教弄玉作凤鸣，居数年吹似凤声，凤凰来止其屋。”
唐顾云《华清词》诗：“隔烟遥望见云水，弹璈吹凤清瓏瓏。”
元郯韶《寄熊自得》诗：“思尔簫声当静夜，时时吹凤碧山头。”
吹chuī(1)（动）合拢嘴用力吐气：～口哨。(2)（动）空气流动：风～雨打。(3)（动）说大话：～牛。(4)（形）事情失败：这事～了。
凤读音：fèng凤fèng(1)（名）凤凰：龙～｜丹～朝阳。(2)（名）姓。