cāng mín
cāng yǎ
cāng hào
cāng huáng
cāng mín
cāng máng
cāng wū
cāng shān
cāng qí
cāng huá
cāng ěr
cāng rùn
cāng xuán
cāng niǎo
cāng yá
cāng gēng
cāng láng
cāng lóng
cāng yù
cāng huáng
cāng láng
cāng tóu
cāng lù
cāng gǒu
cāng yān
cāng lǎo
cāng méng
cāng zú
cāng hǎi
cāng cù
cāng qióng
cāng táng
cāng yú
cāng gǔ
cāng cuì
cāng tái
cāng shēng
cāng qián
cāng hēi
cāng pó
cāng liáng
cāng yǔ
cāng làng
cāng sè
cāng zhú
cāng dì
cāng luán
cāng yíng
cāng yín
cāng máng
cāng líng
cāng xiá
cāng hào
cāng xiù
cāng lí
cāng míng
cāng chì
cāng méng
cāng jí
cāng tiān
cāng sì
cāng lù
cāng bái
cāng yīng
cāng cén
cāng láng
cāng shū
cāng míng
cāng yù
cāng àn
cāng huáng
cāng shén
cāng cāng
cāng mǎng
cāng qiú
cāng hú
cāng jìng
cāng guān
cāng méng
cāng yán
⒈ 传说中的水兽名。
引唐杜甫《复阴》诗：“江涛簸岸黄沙走，云雪埋山苍兕吼。”
清吴伟业《悲歌赠吴季子》：“前忧猛虎后苍兕，土穴偷生若螻蚁。”
⒉ 古代掌管舟楫的官。苍兕，善奔突，能覆舟，故以此名官为警。
引《史记·齐太公世家》：“师尚父左杖黄鉞，右把白旄以誓，曰：‘苍兕苍兕，总尔众庶，与尔舟楫，后至者斩。’遂至盟津。”
司马贞索隐引马融曰：“苍兕，主舟楫官名。”
晋郭璞《＜山海经＞序》：“钧天之庭，岂伶人之所躡；无航之津，岂苍兕之所涉。”
清臧琳《经义杂记·苍兕主舟楫官》：“盖苍兕本水兽，善覆舟，故以此名官，欲使居是官者尽其职，常以苍兕为警也。”
⒊ 借指水军。
引《梁书·武帝纪下》：“高祖英武睿哲，义起樊邓，仗旗建号，濡足救焚，总苍兕之师，翼龙豹之阵。”
南朝梁简文帝《南郊颂》序：“尘清世晏，苍兕无用其武功。”